Afturelding - 01.12.1985, Blaðsíða 21

Viðtal við
Yngva R.
Yngvason
flugnema
— Svona flugvél væri hægt að
nota mest allt árið. Auðvitað
mundi maður ekki stefna í tví-
sýnu, ef veðurútlit væri slæmt.
En það væri tilvalið að nota
svona farartæki til að taka
ákveðna landshluta yfir helgi
eða nokkurra daga tíma. Ég
nefni sem dæmi Vestfirði, Norð-
urland og Austurland. Einnig
gerði þetta kleift að fara í dags-
ferðir frá Reykjavík til nærri
hvaða staðar sem er á íslandi.
Þannig gætu t.d. heimsóknir er-
lendra manna komið miklu fleiri
að notum en nú er.
— Mörgum finnst þetta ef til
vill draumkennd bjartsýni, en ég
vil benda á að Guð hefur gefið
okkur tæknina í hendur til að út-
breiða guðsríkið. Nú er mikið
talað um sjónvarpið og gervi-
hnettina, útvarp og aðra íjöl-
miðla. Það kostarallt mikla pen-
inga en samt viljum við nota
það. Flugvél kostar líka peninga,
og hún hjálpar okkur til að hafa
lifandi samband við fólk. Kom-
ast í snertingu við fólkið, sem
hefur vaknað til trúar fyrir til-
stilli Qölmiðlanna, og vill kom-
ast í samband við aðra trúaða.
Hverniger með kostnaðinn?
— Aðalkostnaðurinn við
flugvélina er í upphafi, það er að
kaupa vél. Síðan yrði auðvelt að
ráða við reksturskostnaðinn. Ég
trúi ekki öðru en að þeir sem
nytu þjónustu svona vélar vildu
leggja málinu lið. Nú er rekst-
urskostnaður á klukkustund fyr-
ir fjögurra sæta flugvél um
fimmtánhundruð krónur á flug-
stund. Þar fyrir utan koma trygg-
ingar á ilugvél og þeim sem í
hennieru.
— Ég er þegar byrjaður að
safna. Ef einhverjir vilja standa
með mér þá er hægt að leggja inn
á hlaupareikning 722 í Spari-
sjóði Reykjavíkur og nágrennis,
Hátúni 2 b, Reykjavík.
Viltu segja okkurfrá
efti rm inn ilegri jlugferð?
— Já, ég lagði af stað frá
Reykjavík í blæjalogni og flaug
vestur að Rifi á Snæfellsnesi.
Þegar ég kom yfir mynni Hval-
fjarðar sá ég að farið var að
hvessa og öldutopparnir orðnir
hvítir. Ég hélt áfram og flaug fyr-
ir sunnan nesið. Norðanáttin var
orðin býsna sterk og ókyrrt í loft-
inu. Þegar ég flaug yfir Fróðár-
heiði var orðið svo lágskýjað að
ég rétt slapp yfir. Svo lenti ég á
flugvellinum á Rifi og stoppaði
smástund. Vindinn herti óðum
og þegar ég lagði af stað heim á
leið voru komnir þrjátíu hnútar,
sem er algjört hámark undir
þessum kringumstæðum. Ekki
var um annað að ræða en drífa
sig af stað. Ég ætlaði að fara
sömu leið til baka, en þá var
ófært að fljúga yfir Fróðárheið-
I ina því skýin voru lögst alveg
niður. Þá ákvað ég að fljúga
norður fyrir Snæfellsnesið til að
sleppa við ókyrrðina sem fjöllin
og norðanáttin ollu sunnan við
nesið. Þegar ég var kominn svo-
lítið áleiðis mætti mér þoku-
veggur og ekki annað að gera en
snúa við. Ég flaug fyrir Snæfells-
jökul og varð að fara sömu leið
til baka. Þá var ókyrrðin orðin
slík að mér stóð ekki á sama.
Flugvélin hentist til og frá, upp
og niður. Það hrikti heldurbetur
í og ég var stundum hræddur um
að eitthvað bilaði. Þessi ólæti
stóðu yfir í tæpan hálftíma. Loks
kom ég aftur til Reykjavíkur og
lenti þar í logni og blíðu. Ég hef
aldrei verið eins feginn á ævinni
og þegar ég hafði fast land undir
fótum eftir þessa flugferð.
— Ég vil þó taka fram, vegna
væntanlegra trúboðsflugferða,
að þessi ferð var algjör undan-
tekning. Venjulega er þetta eins
og að sitja í þægilegum bíl, sem
brunar fyrirhafnarlítið á áfanga-
stað.