Alþýðublað Hafnarfjarðar - 24.12.1960, Blaðsíða 20

20
ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR
er eðlilegt. Það var því ekki annað
að gera en bíða dagsbirtunnar, því
þarna er iremur þröng leið og oft
mjög mikill straumur, nema þá
rétt á i'allaskiptum. Við íórum svo
í gegnum Pentlandsfjörðinn með
morgninum og komum til Aber-
deen síðla sama dags. Er þangað
kom, var okkur tilkynnt, að leið-
in um Norðursjó væri mjög vand-
farin sökum tundurduflabelta. Var
mér ráðlagt að taka leiðsögumann,
og gerði ég það. Var stanzað mjög
stutt í Aberdeen, en ferðinni svo
haldið áfram. Á þessari leið ut af
Forthfirði er viti, sem heitir Bell
Rock, og er hann byggður á blind-
skeri og umflotinn sjó á alla vegu.
Lá leið okkar mjög nærri þessum
vita. Þegar á móts við vitann kom,
var orðið dimmt af nóttu og ekkert
Ijós á vitanum, frekar en á öðrum
vitum á þessu svæði. Leiðsögumað-
urinn sagði, að nóttina áður hefði
togari strandað við vitann og lægi
hann með hvalbakinn upp við vita-
bygginguna, enda hefðu vitaverð-
irnir bjargað áhöfn togarans upp í
vitann. Þessi togari kom við í Aber-
deen á leið til Grimsby, fékk þar
„rútu“, en í henni var tekið fram
að á vitanum logaði, en þó yrði ef
til vill slökkt á honum án fyrir-
vara. Var þetta líka gert rétt eftir
að skipið fór frá Aberdeen. (Ég
bæti því hér inn í, að í bakaleið-
inni fórum við þarna um á björt-
um degi og lá togarinn þá ennþá
með hvalbakinn þétt upp að vitan-
um.) Við héldum svo íerðinni
áfram suður eftir, ýmist grunnt eða
langt úti í Norðursjó, en þessari
rennu, sem siglt var eftir, mun
hafa verið reynt að halda hreinni
með tundurduflaslæðurum. Við
komum að Humbervitaskipi upp
úr hádegi daginn eftir í björtu og
góðu veðri. Var þar ekki glæsilegt
um að litast, því á litlu svæði voru
sex eða sjö skip, er þar liöfðu sokk-
ið á einn eða annan hátt, og stóðu
möstrin aðeins upp úr sjónum á
þeim flestum.
Eitt þessara skipa var danskt,
stórt og glæsilegt, sjáanlega far-
Jregaskip; minnir mig það hafi heit-
ið Danmörk. Var síðan haldið inn
fyrir Spurntanga að lóðsskipinu,
og lágu þar fyrir 20—30 skip, [rar
á meðal nokkrir tundurspillar. En
rétt er við Iröfðum stanzað í ná-
munda við lóðsskipið, kom flugvél
allt í einu úr háa lofti og steypti
sér niður yfir skipin. Og er hún
var komin mjög lágt, sleppti hún
þrem sprengjum næstum alveg sam-
tímis að Jrví er virtist, og lentu
þær allar mjög nærri lóðsskipinu.
Komu upp háar vatnssúlur, svo
skipið virtist næstum hverfa augna-
blik, en flaut samt eftir sem áður.
Flugvélin hóf sig eins og örskot
upp aftur, en þá dundi við skot-
hríð úr öllum áttum; þó einkum
frá tunclurspillunum. Næstum
jafnskjótt voru á lofti sjö litlar
flugvélar, er sóttu á eftir þýzku
árásarvélinni, er hélt í áttina út á
Norðursjó. Samt sleppti hún Jrrem
sprengjum til viðbótar, en þær
lentu allar í fljótinu langt frá öll-
um skipum. Flaug svo allur hóp-
urinn út yfir Norðursjó og hvarf
þar sjónum okkar.
Eftir nokkra stund kom lóðs um
borð og átti hann að taka skipið
til Grimsby á næsta ílóði. Hann var
í mjög æstu skapi og tautaði stöð-
ugt bölbænir ylir Þjóðverjunum.
Sagði hann, að sjórinn hefði geng-
ið yfir skipið, Jregar sprengjurnar
féllu og liefðu verið sprengjubrot
á dekkinu, Jregar sjórinn rann út.
Við biðum þarna á fljótinu í 3
klukkutíma og virtist hann allan
Jrann tíma vera í mjög þungu skapi.
Ég reyndi að bjóða honum viskí,
en það gat hann ekki þegið, og
sagðist þó vera óvanur að neita svo-
leiðis drukk! Ég segi frá Jressu at-
viki sem dæmi um ástandið á
siglingaleiðum á Jressum slóðum.
En ekki kann ég við að enda mál
mitt hér úti á Humberfljóti á leið
til Grimsby. Þess vegna fer ég nú
hratt ylir og er nú aftur kominn
heim til íslands. Það er sólbjartur
sumardagur. Við erum að koma
vestan frá Isafirði með fullfermi
af fiski, en [rurfum að koma við í
Hafnarfirði til að taka kol og
,,klarera“ út, áður en lagt er á stað
til Englands. Veðrið er dásamlegt,
hinn hýri Hafnarfjörður liggur
framundan, spegilfagur og renni-
sléttur í sólskininu. — Mér finnst
eins og Jökull sé farinn að Jrekkja
sig hér. Hér Jrarf maður þó ekki
að reikna með einhverjum lymsku-
legum hernaðaraðgerðum; manni
verður jafnvel á að láta sig dreyma
um alheimsfrið. Jökull tekur sig
mjög vel út í sólskininu. Hann er
allur nýmálaður, og til að sýna
Jrjóðerni okkar, er íslenzki fáninn
greinilega málaður á Jrrem stöðum
á hvorri lilið, Jrað er á lunningu að
aftan og framan og á brúarvæng.
Við erum nú komnir inn undir
Helgasker, skipið er enn á fullri
ferð, stýrimaðurinn kominn með
mannskap fram á hvalbak til að
gera klára víra að binda með skip-
ið, [regar komið verður að bryggju.
Ég stencl í brúnni og maður við
stýrið. Allt í einu kveða við tvö
fallbyssuskot næstum samtímis, og
rétt framan við skipið kemur stór
gusa upp úr spegilsléttum sjónum.
„Er Jrá livergi friður," hugsa ég, um
leið og ég hringi í vélsímann að
setja á hæga ferð. Rétt á eftir kem-
ur háseti, sem hafði verið aftur á
skipinu, og segir, að kúla hafi fall-
ið í sjóinn rétt altan við skipið.
Við höldum með hægri lerð inn að
bryggju og bindum skipið. Gert er
ráð fyrir að fara aftur eftir 3
klukkutíma. Fara Jrá flestir skip-
verja heirn til sín; Jjað geri ég einn-
ig. Er ég var nýkominn heim, var
barið að dyrum og spurt eftir skip-
stjóranum á Jökli. Éggekk til dyra.
Eru Jrá á tröppunum tveir loga-
gylltir enskir yfirforingjar. Þeir
spyrja, hvort ég sé skipstjórinn á
Jökli. Ég kvað svo vera. Þeir stóðu
Jrarna í hermannastellingum, mjög
alvarlegir á svipinn, og spyrja, hví
ég hafi ekki stanzað, [regar skotið
var að skipinu. Ég setti upp undr-
unarsvip og sagði, að mér hefði
bara ekki dottið í hug að verið
væri að skjóta á okkur, ég hefði
haldið, að Jreir væru að æfa sig.
„Eða hvað höfum við gert af okk-
ur?“ spurði ég. Þeir sögðu, að vant-
að hefði íslenzka fánann á flagg-
stöngina eða afturmastrið. Ég benti
Jreim á, að við hefðum 3 nýmálaða
íslenzka fána á livorri síðu skips-
ins og hefðum við álitið Jrað nægj-
anlegt með ströndum fram. Hins
vegar værum við vanir að liafa ís-
lenzka fánann á flaggstöng eða
afturmastri að auki, Jregar siglt
væri milli landa. Þeir töldu Jretta
ekki nóg, við yrðum alltaf að hafa
hann uppi, líka í innanlandssigl-
ingum. Ég baðst afsökunar og lof-
aði að breyta eltir því íramvegis.
Þeir kvöddu vingjarnlega og fóru.
Eftir Jretta var skotið tvisvar að
Jökli, er hann sigldi inn Hafnar-
fjörð, en á Jrví hef ég aldrei fengið
neina skýringu.
LuSrasveit hjálpeæðiskeesiiis
í HafnarfirSi
Þessi gamla mynd er af Lúðrasveit Hjálpræðishersins í Haínarfirði. Ekki er blaðinu kunnugt um nöfn
lúðrasveitarmanna, en ýmsir Jreirra eru nú kunnir borgarar hér í Hafnarfirði.