Alþýðublað Hafnarfjarðar - 24.12.1960, Blaðsíða 32

32
ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR
Selma Lagerlöf:
Jesú í Nasaret
Þegar Jesús var fimm ára gamall,
sat hann eitt sinn á þrepi framan
við vinnustofu föður síns.
Hann var þar að búa til fugla
úr leir, sem hann hafði fengið hjá
leirkerasmiðnum hinum megin við
götuna.
Hann var himinglaður.
Það var allra mál, að leirkera-
smiðurinn væri svo nízkur, að hann
gæfi aldrei eyrisvirði, hve vel sem
að honum væri farið. En nú hafði
hann gefið honum þennan leir
óbeðið. Jesús vissi ekki hvernig
það hafði atvikazt.
Hann hafði staðið á þrepinu og
horft löngunaraugum á leirinn,
sem margir fallegir hlutir voru
búnir til úr. Og þá hafði leirkera-
smiðurinn komið út og gefið hon-
um svo mikið af leir, að vel hefði
mátt smíða úr honum stóreflis
ámu.
Júdas sat á þrepi skammt frá.
Hann var rauðhærður og blár og
þrútinn í andliti. Fötin hans voru
öll rifin eftir áflog við götudreng-
ina. 1 þetta skipti var hann hægur
og kyrrlátur.
Hann var að hnoða leir eins og
Jesús. En leirsins hafði hann ekki
getað aflað sér sjálfur. Jesús hafði
gefið honum hann. En sjálfur var
hann svo illa kynntur hjá leirkera-
smiðnum fyrir óknytti, að hann
þorði aldrei að koma inn til hans.
Drengirnir röðuðu fuglunum
framan við sig jafnóðum og þeir
bjuggu þá til. Þeir litu út eins og
aðrir leirfuglar, höfðu enga fætur,
en stóðu á leirstyttum. Hálslausir
voru þeir og því nær vængjalausir.
En í einu voru smíðisgripir leik-
bræðranna ólíkir. Fuglar Júdasar
voru kiunnalegir og ólögulegir og
gátu varla staðið, en fuglar Jesú
voru snotrir og svipfagrir. Júdas
g;iut augunum við og við til Jesú,
til að sjá hvernig hann færi að fá
sína fugla svona fallega. En hvernig
sem hann reyndi að laga sína
fugla, voru þeir alltaf ólundar-
legir.
Eftir því, sem fuglunum fjölgaði
hjá Jesú, því glaðari og ánægðari
varð liann. Hann virti íuglana fyr-
ir sér með aðdáun og kærleika.
Honum sýndist þeir hver öðrum
fegri. Þeta áttu að vera leikfélagar
hans, litlu systkinin hans. Þau áttu
að blunda í hvílu hans, skemmta
honum með kvæðasöng, þegar
mamma hans gat ekki sinnt hon-
um. Honum hafði ekki komið til
hugar, að hann yrði nokkurn tíma
svona ríkur, og ekki óttaðist hann
að hann yrði hér eftir einmana og
yfirgefinn.
Vatnskarlinn þrekvaxni fór fram
hjá. Hann var boginn í herðum og
þreytulegur. Rétt á eftir honum
kom ávaxtasali. Hann reiddi stór-
ar körfur undir sér á asnanum sín-
um og ók sér öllum. Báðir námu
staðar hjá Jesú. Vatnskarlinn strauk
hendinni um ljósu lokkana á höfði
Jesú og spurði hann um fuglana
hans.
Jesús sagði honum hvað þeir
hétu, að þeir gætu sungið og væru
komnir til sín frá ókunnum lönd-
um. Þeir færðu sér fregnir, sem
enginn nema hann og þeir vissu.
Vatnskarlinn og ávaxtasalinn
gleymdu sér alveg; þeir hlýddu hug-
fangnir á Jesú og undruðust mjög
orð hans.
Um leið og þeir lögðu af stað,
benti Jesús þeim á Júdas og mælti:
— Lítið á hve fallega fugla Júd-
as býr til.
Ávaxtasalinn fór til Júdasar og
spurði hann góðlátlega, hvað fugl-
arnir lians hétu og hvort þeir
gætu sungið.
Júdas vissi ekkert um það. Hann
gegndi ávaxtasalanum engu orði
og leit ekki upp frá iðju sinni.
Ávaxtasalanum sárnaði Jjetta svo
að honum rann í skap, og hann
spyrnti fæti við fuglunum þegar
hann fór.
Degi tók að halla. Sólin gekk
senn til viðar. Glitrandi geislum
sínum kastaði hún inn um borgar-
hliðin og vafði allt, er hún snart,
rósrauðum geislahjúp, við trésmiðs-
ins, ker leirkerasmiðsins og skýluria,
sem María hafði á höfði sér, jafnt
sem annað.
En langíegurst var Jjó sólskinið í
vatnspollunum, sem myndazt liöfðu
í lautunum á hellunum, sem þöktu
götuna.
Jesús drap hendinni niður í einn
pollinn og tók að mála luglana
sína úr glitrandi sólskininu. Þá
þóknaðist sólskininu að láta höndla
sig eins og lit úr málkönnu, og þeg-
ar Jesús strauk með Jjví um leir-
fuglana, íestist Jjað við þá, svo að
Jjeir glitruðu eins og legurstu gim-
steinar. Júdas gaut þá augunum
til Jesú, til að sjá hvort hann byggi
til fallegri fugla en hann.
Hann hljóðaði upp yfir sig, er
hann sá að Jesús málaði fuglana
sína úr götupollunum.
Júdas dýfði hendinni ofan í
einn pollinn og ætlaði að gera
hið sama, en sólskinið lét hann
ekki höndla sig. Það leið á milli
fingranna á honum, en hvernig
sem hann reyndi að halda Jjví, tókst
honum Jjað ekki. Hann gat því
ekki vitund málað sína fugla.
— Vesalings Júdas, mælti Jesús.
Ég skal koma og mála fuglana
Jjína.
— Óneil svaraði Júdas. Þú mátt
ekki snerta Jjá. Þeir eru nógu falleg-
ir eins og þeir eru.
Hann stóð upp þungbúinn á svip-
inn og klemmdi saman varirnar
og tróð alla leirfuglana undir fót-
um sér.
Að því loku kom hann til Jesú.
Hann var Jjá í óðaönn að prýða
sína fugla.
Júdas virti þá stundarkorn fyrir
sér, svo steig hann ofan á einn
þeirra og tróð hann allan í sundur.
— Júdas! mælti Jesús. Hvað ertu
að gera, drengur? Veiztu ekki að
fuglarnir eru lifandi og geta sung-
ið?
Júdas glotti og steig ofan á ann-
an íugi.
Jesús leit í kringum sig, til að
vita hvort hann sæi engan, sem
gæti hjálpað sér.
Júdas var tröll að vexti og Jesús
sá að hann hafði ekki afl á við
hann.
Ekki sá Jesús mömmu sína, svo
að áður en hún gæti komið, lilaut
Júdas að vera búinn að eyðileggja
alla fuglana.
Tárin komu fram í augun á
Jesú.
Júdas var búin að eyðileggja
fjóra fugla. Og nú voru aðeins Jjrír
eftir óskemmdir.
Jesús sárnaði að sjá litlu sak-
'lausu fuglana sína svona grátt
leikna, án þess að þeir gætu forð-
að sér.
Þá klappaði Jesús saman lófun-
um og mælti:
— Fljúgið Jjiðl Fljúgið Jjið!
Þá hreyfðust allt í einu vængirn-
ir á fuglunum, og Jjeir lyftu sér upp
á þakið á húsinu, og Jjá var Jjeirn
borgið.
En þegar Júdas sá að fuglarnir
létu að orðum Jesú og flugu, grét
hann.
Hann reif hár sitt og fleygði sér
til fóta Jesú og kyssti fætur hans
og mælti:
— Gakktu ofan á mig eins og
ég gekk ofan á fuglana Jjína.
Hann engdist sundur og saman,
Jjví að Júdas elskaði og hataði
Jesú samtímis.
María hafði horft á leik barn-
anna. Hún kom nú til drengjanna
og reisti Júdas á íætur og huggaði
hann.
— Vesalings barn, mælti hún. Þú
veizt ekki að Jjað, sem Jjú ætlaðir
að gera, megnar enginn mannlegur
máttur. Gættu þín og gerðu aldrei
Jjvílíkt framar, ella verður Jjú allra
manna óhamingjusamastur. — Eða
hvernig haldið þið að þeim manni
farnist, sem ætlar að keppa við
Jjann, sem málar með sólskininu
og gefur leirnum líf?