Dýravinurinn - 01.01.1889, Qupperneq 29

Dýravinurinn - 01.01.1889, Qupperneq 29
29 J>egar móðir mín fór alfarin frá Laufási, var svo til ætlað að hundurinn yrði eptir, og átti að skjóta hann þegar við værum farin, en láðst hafði að læsa seppa inni; en það þurfti ekki til; hann Iiorfði ógn rólegur á heiman bónaðinn, leit vinalega til okkar og dillaði skottinu, en hreyfði sig ekki úr sporunum. Lengra er síðan að faðir minn ól upp alíslenzkan hvolp; hann hjet Fættcr. Eitthvert sumar fór faðir minn vísitatíuferð norður um pin geyjarsýslu, og var jeg hestasveinninn. J>á var Fætter á annan vetur. Ilann var til vonar og vara læstur inni. Við feðgar lögðum undir Gönguskarð uin kvöldið og gistuin í Garöi í Fnjóskadal. Um morguninn kl. 10 er þar Fætter kominn; honum haföi verið hleypt út um fótaferðatímann. Svo er honum stungið inn í Garði, en við ferjuna á Skjálfanda lljóti er hann aptur kominn í hópinn, og síðan var honum heimiluð samfylgdin. Laxá riöum við á Fossvaði, eöa hvað það heitir, rjett hjá laxakistunum. |>ar fór Fætter niður fyrir alla fossana þrjá, og sakaði ekki og höföu víst færri leikið það. A fórshöfn fór faðir minn út í ltobertsson gamla, og þegar við sitjum niðri í káetu hans í góðu yfirlæti, kcmur Fætter niður og hristir sig; hann hafði þá synt þrisvar sinnum kringuin skipið, þegar kokkurinn miskunnaði sig yfir hann og dróg hann upp á þvottaþvörunni. Mikil saga hefði orðið af Fætter, hefði honurn orðið auðið lengri lífdaga, en hann hafði fyrir löngu unnið sjer til ólífis með kjaptinum á sjer, þegar hestur tók af mönnum ómakiö, sem Fætter ekki vildi þola túnspell, svo aö hann fjell þó sem dyggur og röskur vörður. það er rjett svo að jeg man eptir strútóttum hund, sem Páll Ólafsson hafði gefið föður mínum og lijet hann Ilringur. Ilann kunni margar listir; sjer- staklega fannst aðkomumönnuin mikið um að koma inn í stofu, þegar Ilringur sat þar upp á endann með gleraugu og stóra bók á framlöppunum. Annars gaf Páll Olafsson föður mínum fleiri vitra og velsiðaða hunda, og munu fáir hafa jafngott lag á hundum og Páll; jeg man eptir að hann sýndi mjer hjer um sumarið livolp, sem hann haföi keypt fyrir korntunnu, og sem kunni að sögn hans allt sem þeir lærðu á latínuskólanum, og bauð hann mjer aö lcoma og sjá seppa sumariö eptir, þá skyldi hann í viöbót vera búinn að læra allt sein þeir lærðu á prestaskólanum. þórhallur Bjarnarson.

x

Dýravinurinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dýravinurinn
https://timarit.is/publication/430

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.