Heimilisblaðið - 01.03.1940, Blaðsíða 14

50
HEIMILISBLAÐIÐ
---------i
Viðlagið er þetta: Enginn, nema Jesús,
er frelsan mannanna, enginn getur frels-
að, nema hann.
Þar segir skáldið að upphafi, að í forn-
u,m helgi,ritum Indverja finnist enginn guö,
sem geti frelsað — ekki Brama, ekki hinn
voldugi Síva, ekki Ram, ekki Rabon né
Loksuman, hversu vitrir og' hraustir sem
þeir séu: taldir. Jesús steig niður af há-
sæti sínu, hi,mninum, leið píslir og dauða
á krossi og gaf syndurunum eilíft líf meo
því. Heyrið, hvað Masidham segir:
Jesús er hinn eini frelsari mannanna,
enginn gc-tur frelsað, nema hann!
Þriðji sálmurinn mætti heita: Jesús e ~
óbrigðull vinur, út af orðunum: »Vinm
syndara« (Matt. 11, 19). Viðlagið er á
þessa leið:
Wirmr lífsins, Ijúfi Jesús,
lífstins vmur, dvei lijá mér«.
Aðalefni, sálmsins er þetta: Þegar ég sat
týndur í djúpi myrkranna, og vissi ekki,
hvert ég átti að snúa mér, sjúkur af hrylli-
legri, veiki og vinalaus, þá kom ég auga
á ljosið þitt, Jesús. Og þegar ég kom inn
í það, þá öðlaðist ég kraft og sálarfrið.
Þú leystir mig úr fjötrum myrkravaldsins.
Þegar dauðans dimmum skugga bregður
yfir mig, og engir vinir geta lengur hjálp-
að mér, þá á ég örugt hæli hjá þér. Á hæli
það getur enginn ráðist. Ö, sál mín, vertu
hyggin og höndla þú hinn frelsandi og
særða Drottin þinn. Ö, Masidham! Gakk
með honum út í móðu dauðans, hann held-
ur þér uppi.
y>Vinur lífsins, Ijúfi Jesús,
lifsins virmr, dvel lijú mér«.
Eins og íeldurinn er bezta skraut tigrisdýrsins,
þannig er gott mannorð fyrir hvern eins.takling.
Horfðu ekki á gullið, sem þú hefir unnið fyrir,
hugsaðu heldur um það, sem þú h,efir ta.pað.
Eins og tofraorðin reisa æfintýrahallir, þannig
eru það hugsjónirnar, sem mynda afrek mikil-
mennanna.
Það er meiri gleði í voninni en skemmtunum.
Kjós.
Hvað merkir það nafn? Og hvaðan er
það örnefni komið?
Það hefi,r flutzt hingað með landnáms-
mönnum frá Noregi.
Upphaflega var það karlkennt orð: Kjósr
(Kjóss, egf.: Kjós,s eða Kjósar, flt. Kjós-
a,r), og svo kvað það vera í Noregi enn í
dag. En í íslenzku er það nú kvenkyns og
beygist eins og nafnorðið: drós (drósar,
drósir). Liggur það mjög nærri, að úr
Kjósr og Kjóss yrði Kjós (sbr. hausr —
hauss — haus) og þar sem eignarfallsend-
ingin forna var ar (Kjósar, jöfnum hond-
um við Kjóssj, þá lá svo nærri að hafa
myndipa Kjósar (í Kjósarsýslu), eins og
nafnið væri kvenkennt,
I Noregi eru margir staðir kenndir við
Kjóss: K'ósar heita inn af Farris-vatni,
Kjóss er í Nessprestakalli í Raumaríki,
Kjóss kirkjusókn er á Haðalandi, og Kjós-
arsókn (í Brandabú). I Noregi nefnast
Kjósarnir nú Kjoser eða, Kjöser.
Hér á landi er Kjósin alkunnust sem
Kjósarsýsla er við kennd. Á Vestfjörðum
(HornstrÖndum) eru nokkrir staðir með
því nafni, eða hafa verið: Kjós í Grunna-
vík, Kjós í Trékyllisvík, Kjós í 'Reykjar-
firði; inn af Reykjarfirði kvað ganga, Kers-
vogur, sem að fornu nefndi,st Kjósvogur
(Kjörsvogur, Kesvogur og Kjósvogur).
Kjóshóll er nefndur í Staðarsveit vestra.
Veit, ég ekki meira um þann hól, en geri
mér í hugarlund, að hann_muni vera svip-
aður Kerhól í Grímsnesi. Kjósarsker hét
í Hvalfirðt og Kjóssvík í Borgarfirði eystra
þar sem seinna hét og heitir Kjólsvílc og
getur þao verið afbökun á frumnafninu.
1 Noregi er Kjós fyrst og fremst hafr
um mjóa voga, sem eins og hverfa inn í
land af fjörðum, eða stöðuvötnum.
Því næst merkir það mýrlent dalverjri
eða kvos, sem eins og hverfur inn í fjöllin.
eða myrarvik, sem liggja inn í liolt og hæð-
ir, eða inniluktar kringlmnýrar eða ker.
1 þriðja lagi merkir það kjarr, þéttvax-