Heimilisblaðið - 01.03.1940, Blaðsíða 31

HEIMI LISBLAÐIÐ
67
Skrítlur 09 kýmnisögur.
FÍFLIÐ 0(4 GEEIFINN.
I gaarila daga var það siður, að heldra fólk hafði
við hirðir sínar »fIf 1« sér og gestum sínum til
skemmtunar. Pannig var það með greifa einn;
hann hafði hirðfifl. Hann fékk fíflinu staf, sem
átti að vera merki um »tign« þess, og sagði um
leið:
»Hann er þln eign, þangað til þú fyrirhittir ein-
hvern, sem er heimskari en þú; þá afhentu hon-
um stafinn«.
Nokkrum árum síðar varð greifinn veikur. Fífl-
ið heimsótli hann og komst þá að raun um, að
húsbóndi sinn myndi brátt deyja.
»Hvert liggur leið yðar, herra?« spurði fíflið
greifann.
»Langt, langt burtu«, svaraði greifinn.
»Hvenær munuð þér koma aftur? —• Innan mán-
aðartíma?«
»Nei«.
»Innan árs?«
»Nei«.
»Hvenær þá — aldrei?«
»Aldrei«.
»0g hvaða undirbúningsráðstafanir hafi.ð þér
gert vegna burifa.rar yðar?«
»Alls engar«.
»Þér farið burt fyrir fullt og allt og eruð al-
gerlega óundirbúinn. — Hérna, takið við stafn-
um mínum, því jafn mikla, heimskn hefi ég ekki
áður fyrirhitt«.
★
Dómarinn spyr mann, sem ákærður hefir verið
fyrir ærumeiðandi ummæli, hvort hann játi að
hafa kallað viðstaddan kæranda heimskingja: »Það
get ég ekki munað, en því lengur sem ég horfi
á þennan mann, þeim mun sennilegra þykir mér
að ég hafi. kallað hann það«.
★
Framan á kvikmyndahúsi stóð auglýst með stóru
letri:
»1 kvöld verður sýndur þriðji hlutinn af Dótt-
ur Faraós!«
Aðkomuroaður gekk fram hjá með konu sinni,
las auglýsinguna. og sagði um leið og hann hristi
höfuðið: »Mikil er vonzkan mannanna. Þarna hafa
þeir nú skift einhverri veslings konunni sundur
I þrjá hluti. Gott er, að þú varst. ekki kvikmynda-
leikkona, góða min!«
★
Vinur: »Segðu mér, kunningi, hvernig þú fórst
að því, að afla þér svona margra viðskiftavina.
Ég sé svo fjöldamargt af kvenfólki fara inn í búð-
ina þína á hverjum degi«.
Kaupmaðurinn: »Það kal ég segja þér i trún-
aði, lagsmaður. Ég fékk mér páfagauk og kenndi
honum að tala nokkur orð. Síðan lét ég hann i
búr og setti það framan við búðardyrnar. Og í
hvert s.kifti, sem einhver kona kemur inn í búð-
ina, segir hann: »ó, hvað hún er indæl! ó, livað
hún er fín!« Já, þú ættir að sjá hýru augun, sem
þær gefa honum, konurnar, sem koma að verzla
við mig«.
★
Ferðabóksali: »Hérna. hefi ég á boðstólum ágæta
bók. Hún kennir ráð við öllum sköpuðum hlutum«.
Konan: »Kennir hún þá ráð til þess að losna
við nærgöngula sölumenn?«
Bóksalinn: »Já, einmitt. Hún segir að bezta
ráðið til þess að losna. við þá, sé að kaupa eitt-
hvað af þeim«.
Spakinœli.
Göfugmennið skilur skyldu sina, en hinn ógöf-
ugi ábatann. Þar sem göfugmennið á heima get-
ur ruddaskapurinn ekki þrifist.
Sannarlegl stórmenni sýnir dugnað sinn á svip-
aðan hátt og vatnið. En það er til gagns öllu
sem lifir. Það skilur kjör sín á þann hátt að laga
sig sífellt eftir umhverfinu. Rennur sífellt i hin-
um eðlilegasta farvegi, og velur sér leið í hinu
djúpa og hulda, þar sem annað forðast að vera.
Sterkur er sá, sem yfirvinnur aðra, voldugur
sá, sem sigrar sjálfan sig, en ríkur sá, sem veit,
að hann á nóg.
Hinn sanni spekingur safnar ekki í hrúgur.
Þvi meira sem hann gerir fyrir aðra, þeim mun
ríkari verður hann, þvi meira sem hann gefur.
því meira hlotnast honum. Laotse.
Húsráð.
Sllfui'inunli', sem orðnir eru gulleitir, verða
silfurgljáandi á ný ef þeim er difið ofan í sjóð-
andi heitt kartöflusoð og síðan þurrkaðir vel með
flónelsrýju.
Ef súpau hei'Ii' verlð siiltuð of ínlkið, má láta
hráa kartöflu út I hana. Eftir nokkrar mlnútur
hefir kartaflan sogið svo mikið í sig af saltinu,
að það skemmir ekki eins bragðið.
Ganilai' kai'töílur, sem orðnar eru linar, verða
fastar í sér og auðvelt að afhýða þær séu þær
látnar liggja í köldu vatni, yfir eina uótt.
Amtsbókasafnið á
08 013 650
Akureyri
lllll