Heimilisblaðið - 01.01.1941, Page 7

HEIMILISBLAÐIÐ
7
Markmiðin og árangurinn
Hverja lífsskoðun og' trúarbrögð verour
að dæma eftir ávexti þeirra,.
»Af ávöxtunum skuluð þér þekkja þá«,
sagði Jesús.
Hvaða ávextir eru það, sem kostað er
kapps um að framleiða?
Hér á eftir verða talin þau markmið,
sem hin ýmsu. trúarbrögð c.g lífsskoðanir
hafa sett sér fyrr cg síðar.
Spehingar Forn-Grikkja lögðu þessar
lífsreglur:
Vertn hóf&amw — þsktu sjáifan þig
(sbr. Hugsvinnsmál: »Sjálfur kenn þú þik
ísjálfan«).
Rómverjar kendu:
Vertw hraustur — vertu reglubuu-dinn.
Kongfútse (Konfúsius) kendi:
Vertiu öðrum yfirsterkari — sjálfur leió-
hein þk sjálfum þér (sbr. Edda: »Sjálfr
leið þú þik sjálfan«).
Shmto-játendur (í Japan) segja:
Vertu drottinhollur — þjá þú sjálfan
big.
BíuddhJ-játendur kenna:
Losa þig úr læð'mgi sjónhverfingarinnar
(Maya) (sbr. hafna þú heiminuim) —
S'jörðu þig ópersónulegan (sbr. Nirvana).
Veda-spekingar indverskir kenna:
Einangra þig — sóktu þér niður í guð-
dóminn (Brahma).
Múhameðingar kenna:
Vertu undirgefinn — haltu þér uppi
sjálfur.
Gyðingar kenna:
Vertu heilagur — aga þú sjálfan þig.
Efnishyggjumenn nútímans segja: Vertu
starfsamur — njðttui lifsins.
Upplýsingarmenn nútímans kenna: Vertu
frjálslyndur — tigna þú sjáifan þig.
Kristnixr menn segja: Vertu eins og
Kristur — gefðu sjáifan þig.
Þetta eru þá markmiðin, sem að hefir
verið stefnt cig er stefnt og eftir því fara
ávextirnir.
Stanley Jones.
j ^oHjrún:
'ÍBi’Síí tx btzí ~ ~ ~
Víst er bezt, þú valdir aðra
\ vini en mig til fylgdar þér.
\ Aðra heima, aðrar leiðir
allt af kaus ég handa mér.
Veit ég það, að vonum. minum
verður ekki braulin greið,
því var bezt, er bylgjur lífsins
báru mig af þinni feið'.
Þó er oft um þögiar ncetw,
I þegar enginm, stjarna skín,
; að mér finn&t að eigi saman
i innsta hugswn mín og þín;
og að leiðir okkar hafi
örlóg skilið, köld og grimm,
\ svo að vorsins von og gieði
| verði eins og nóttin dimm.
j Þá er eins og björtu brosi
j bregði fyrir augu mér:
j Allt, sem bezt ég átti, viwur,
\ ósjálfrátt var gefið þér.
Þó að dagwr lífsins líði,
| Ijúfast er að minnast þín.
j Allt af verður um þig vafin
innsta þrá og ivugsun mhu
Augnabliksins beizkja og hlátwr
j berast að og hverfa fljótt.
Vega margir myrkir dagar
mót'i einni draumanótt?
Væri betra, að awgu okkar
eygðu fleiri rúnaskil?
En — [xtð er betra — að brenna í eldi
én brosa og finna aldrei til.
Eitt er vist: þó okkar kynm
yrðu Ufs míns þyngsta raun,
á þó sorgin iwnst í leynum
einhver hulin siguxdaun.
Þó að einatt augnabliksins
óhamingja reynist sár,
firmst mér vorsms bjarti blárni
brosa gegnmn öll min tár.