Heimilisblaðið - 01.01.1941, Blaðsíða 10

10
HEIMILISBLAÐIÐ
Hringur drottningarinnar af Saba
Skáldsaga eftir H. Rider Haggard
ú'tdráttur úr eful sösunnar til ltessa:
Þekktur fornmenjafræðingur, prófessor Higgs
og vinur hans, Orme höfuðsmaður, ræðast við á
heimili prófessorsins, þegar gamall vinur hans,
doktor Adams, sem hefir lengst af dvalizt í Aust-
urlöndum, kemur i heimsókn. Erindi hans er að
fá prófessor Higgs með sér til landsins Múr. Par
ræður rílcjum Maqueda drottning, afkomandi
drottningarinnar af Saba og Salómós konungs.
Adams hefir með sér hring drottningarinnar aí
Saba, sem teikn þess að Maqueda hafi sent hann.
Hún á í stöðugum ófriði við nágrannaþjóðflokk
sinn. Pví hefir verið spáð, að ef guð Funganna
h,rynji, yfirgefi þeir land sitt. Pví er það, að
Maqueda felur doktor Adams að útvega sér mann-
virkjameistara, sem kunni að fa.ra með sprengi-
efni, Higgs, Orme og þjónn hans, Kvik, takasL
á hendur ferð þessa og lofa, að sprengja upp
guð Funganna. Tilgangur Adams er að bjarga
syni sínum úr höndum Funga, sem hafa hann í
haldi. Á leiðinni yfir eyðimörkina eru þeir nærri
lifandi grafnir i sandstormi. Shadrach., fylgdar-
maður þeirra, svíkur þá, þegar Fungar elta þá.
Peim tekst þó að sleppa^ nema Higgs, sem Fung-
ar taka. höndum og ákveða að fórna guði sínum.
Nokkru eftir að þeir koma til Múr er Shadrach
dæmdur til dauða. Adams, Orme og Kvi'k i'ara,
ásamt Maquedu, að skoða gamlar konungagrafir.
Þar sjá þau bein fjölda konunga, sem jarðsettir
voru með allri hirð sinni. Feiknin öll voru. þar
af gulli og átti það að verða laun þeirra félaga
fyrir unnin verk í þágu drottningarinnar af Múr.
10. kap.
Kvik kveikir á eldspýtu.
Hérna fer leiðin að ligg'ja til baka aft-
ur, því að hellirinn er hringmyndaður«,
sagði Maqueda og sneri sér að Oliver; en
hann var þá frá henni farinn; var hann þá
kominn að baki grafstóli Kroppinbaks og
farinn að gera þar athuganir með tæki
nokkru.
Hún hvarflaði þá þangað á eftir honum,
og spurði full forvitni, hvaða tæki það væri,
sem hann hefði og til hvers hann notaði
það.
»Við köllum það áttavita«, sagði hann,
»það sýnir að þarna yfir frá sé austur,
uppkomustaður sólar. Það sýnir okkur
líka, hve hátt við stöndum upp frá sjáv-
armáli, hafinu mikla, sem þú hefir aldrei
séð, göfugi niðji konunganna. Segið m.ér
nú, að ef vér gætum farið þvert gegnum
þennan hamar, hvar kæmum við þá fram?
Hvað myndi þá verða fyrir augum?«
»Ljónshöfuðið á steinguði Funganna, að
því er mér er sagt«, svaraði hún. »I>ú sást
það, áður en þú sprengdir hliðið í Harmac.
En hve langt er þangað, veit ég ekki af
því að ég get því miður ekki séð þvert í
gegnum hamarinn. En Adams, vinur minn,
hjálpaði mér til að láta á lampana, og þeir
eru farnir að loga, þó að dauf sé birtan,
og allir hinir framliðnu, sem hér hvíla,
myndu veröa ógeðslegt samfélag í myrkr-
inu. Svo þykir mínum þegnum, að minnsta
kosti, þar sem þeir hafa aldrei árætt að
stíga fæti hingað inn. Þegar ég fann þenn:
an helli fyrir nckkrum árum, og þeir sáu,
hverjir hér voru saman komnir, þá runnu
þeir allir á flótta frá mér og ég varð ein
að kanna helli þennan. Sjáðu, hér má enn
sjá förin mín í sandrykinu«.
Ég lét þegar í stað á litlu handlampana
okkar, en Orme gerði nokkrar athuganir
og ritaði þær sem skjótast í vasabókina
sína.
»Eftir hverju ert þú að skyggnast?«
spurði hún, er hann varð hálf-nauðugur
við þeirri beiðni hennar, að hún mætti
koma til okkar.
»Ég get ekki skyggnst eins mikið og ég
vildi, ef þú hefðir gefið mér meiri tíma«,
svaraði Orme. »Eg er sem sé full-lærður
mannvirkjameistari. Það er að skilja, ég
er maður, sem leysi ýmis störf af hendi,
sem mikinn útreikning þarf við og margs-
konar mælingar. Þeir sem. hafa grafið og
útbúið þennan helli, hljóta að hafa verið