Heimilisblaðið - 01.04.1945, Blaðsíða 15

HEIMILISBLAÐIÐ
75
inn var búinn úr ánni, skiljiS þér. Ef þér hefðuð séð
emhvem af þessum litlu vesalingum, ekkert nema skinn-
ið 0g beinin, æpandi á matarbita — —.
Hún liafði gripið um handlegg hans. — Hvemig gat
John Graham — gert — þetta, hvíslaði hún.
Hann hló liörkulega. — Þegar þér eruð búnar að
yera ár í Alaska, þurfið þér ekki að spyrja svona, ung-
lrtl Standish. Hvernig? Með því einfalda móti að yf-
lrfylla niðursuðuverksmiðjur sínar og taka úr ánni fæð-
una, 6em fmmbygíri irnir liafa lifað á öldum saman.
Hann hefur Fiskiié iagið að baki sér og f jölda auðmanna.
í*ér megið ekki misskilja mig. Alaska þarf fjármagn
tfl framfaranna. Ekkert land í heiminum býr yfir meiri
auðæfum en Alaska.
En John Graham er ekki maður, sem við þurfum
a að halda. Hann er spellvirki, einn þeirra manna, sem
kafa það eitt að markmiði að breyta hráefnum í doll-
ara eins ört og unnt er, jafnvel þótt þær aðgerðir leggi
Lndið í auðn.
Eu þetta stendur allt til bóta. Við hnikumst hægt og
undan því oki, sem þjakað liefur Alaska. Bæði
hinanríkisráðuneytið og landbúnaðarráðuneytið skilja
^að, að Alaska getur verið sjálfstætt og voldugt ríki, og
Ule^ hjálp þeirra verðum við að brjótast áfram gegn-
l'Ui allar hindranir. Það eru menn eins og John Gra-
lam, sem ég óttast. Einhvern tímann--------
Hann þagnaði skyndilega. — Já, ég er alltaf að tala
yið ySur um 8tjómmál, en ætti að velja léttari og
8 e*nmtilegri umlalsefni, sagði hann svo. — Eigum við
að ganga út á lágþiljurnar?
■ Eða undir bert loft, svaraði hún. — Þessi reykj-
arsvæla á svo illa við mig.
Hann fann umskiptin, sem orðin vom í rödd liennar,
en hann eignaði þau ekki reyknum. Framkoma Ross-
ands hafði komið meira róti á hug hennar, en hún
vil* láta uppi.
■ Það em nokkrir Thlinkit Indíánar og tamin bjöm
aftur á skipinu, þar sem við getum eiginlega kallað
aonað farrými. Langar yður til að líta þangað? spurði
*ann þegar þau vom komin út á þilfarið. — Thlinkit-
8lulkurnar em fallegastar allra Indíánastúlkna, og þama
Cru tv®r, sem era alveg óvenjulega fallegar, eftir því
Cl11 skipstjórinn segir.
Hg liann er þegar búinn að sýna mér þær og gera
j111? kunnuga þeim, sagði hún og hló ofurlítið. — Þær
ieita Koló-og Haida. Þær em bráðlaglegar og mér er
afið að þykja vænt um þær, Ég borðaði með þeim
vísindamönnum tókst fyrir tólf árum
8Íð'an að finna fyrstu sulfalyfin, hóf Raiz-
liss margvíslegar tilraunir í því skyni að
finna sterkari efnasamsetningu. Árið
1939 tókst honum að finna cfni, sem
hlaut nafnið diasone. Það voru enskir
vísindamenn, sem raunverulega komu
honum á sporið, sem leiddi til þess, að
hann fann þetta efni. En nærri samtím-
is fundu þetta lyf tveir menn aðrir, sent
háðir störfuðu við heilbrigðisþjónustu
Bandaríkjanna.
Árið 1942 var tekið að reyna lyf þetta
við berklabakteríuna. Tilraunirnar hafði
nieð höndum dr. William Feldman,
starfsmaður við hina kunnu Mayo-stofn-
un í Bandaríkjunum. Feldman sýkti 28
heilbrigð marsvín af berklum og skipti
síðan hinum sýktu dýrum í tvo jafna
hópa. Oðrum þeirra gaf hann diasone
þrisvar á dag, en liinum ekki. Árangur-
inn kom mjög fljótt í ljós. Dýrunum,
sem fengu diasone fór mjög skjótt að
batna. Eftir 228 daga, þegar tilraunum
þessum var lokið, voru tólf þessara dýra
lifandi. Af hinum fjórtán, sem ekki
fengu diasone, voru þá aðeins fjögur lif-
andi. Enn mikilsverðara þótti það, að 65
af hundraði dýranna, sem fengu diasone,
höfðu engar skemmdir í lungum.
Ári síðar var tekið að gefa sjúkling-
um diasone. Var valið til þess eitt af
fullkomnustu heilsuhælum Bandaríkj-
anna. Þær tilraunir virtust gefa góðan
árangur, og hefur þeim síðan verið hald-
ið áfrana í miklu stærri mæli. I tíu úr-
valshælum í Bandaríkjunum er nú lyf
þetta reynt á strangvísindalegan hátt.
Það, sem nú liggur fyrir um þessar til-
raunir er í höfuðatriðum þetta: Af nærri
100 sjúklingum fengu 75 meiri og minni
bata á fjögra mánaða tíma, og margir af
þeim, sem fengu fullan bata, höfðu áð-
ur virzt ólæknandi. Eru margar sögur
sagðar af skjótum og gagngerum hata -
sjúklinga, sem höfðu veikina á háu stigi
og að ekki liggi enn fyrir óyggjandi
myndu ná heilsunni á ný.
Læknar þeir, sein að þessum tilraun-
um vinna, vara þó mjög eindregið við
allri ótímabærri bjartsýni um lækninga-
mátt diasone. Þeir leggja áherzlu á, að
diasone lækni ekki alla berklasjúklinga,
og að ckki liggi enn fyrir óyggjandi
sönnur á því, að aðrar orsakir en notk-
un diasone 'eigi einhvern þátt í skjót-