Heimilisblaðið - 01.07.1950, Blaðsíða 7

H EIM ILI S B L A Ð IÐ
107
G u n ii a r Léistikow
Þegar jörðin nam staðar °g
himinninn rigndi blóði
pr rétt jrá sriftt, si’íii stcndnr i ííiblUitiiii, ttt) sólitt httji í ratttt
og rcrtt citt sinn studii) hyrr yfir Gxbcoii. Sióim cru .1500 ár,
ejtir jní sem V estur-rússneski vísindamaSurinn dr. Velikövsky
heldur jram í viötali, sem jréttaritari danska blaSsins „Hjemmet" t
!\eir York hejur átt viS hann.
I t*uiniu Tustamentinu er margt uin
sugnir af ki'uftuvcrkuin og tiiulr-
Menii iiafa, öldiini sainan, Irú-
II ttéssiini frásögnuin orúi til óriVs,
0í! talió, aú öll átvik íiafi skeð
núkvœmlega ú þann liátt, séni Hitii-
'nRÍn skýrir frá. Á síiVari tínium
llafa inenn helilur hneigzt til aiV
'<sa Bihlíuna sem stórhrotiiV skáhl-
'<-rk. En á síiVustu árum hafa niarg-
lr funnsakendur komizt á |iá skoiV-
|ln> uiV þessar gömlu sögur scu lýs-
lnEur á athunVuin og náttúruham-
f"
0ri|m, sem hafi gerzt i raun og
'erU, 0g þær séu sagðar eftir því
80,11 hinir guiVhræihlu menn höfiVu
bvkki ngu og skilning til fyrir mörg-
'tln þúsundum ára.
Suint er ein af frásögnum Bihlí-
'uuur svó ótrúleg, að menn hafa
tulið hauu ótt sér neina
í vferuíeíkaiium. Það er sapan
l,,,k áð samkvæiiit lioði Jósua kafi
^lirt numió staðar yfir Gíbeon,
tungiið yfir AjaÍon-daínUm með-
‘ll1 stóó á orrustunni \ió Amóríta
!,jú Bet-Hóron.
sainl er koininn fram á sjón-
sviðið niaður, sem heldur því
!rum í fullri alvöru, að Jósúabók
!ler,ni þar frá sannsögulegum við-
''órðuni; að jörðin hafi einu sinni
n,,niið staðar i raun og veru, svo
a'^ litið hafi út fvrir, að það væri
s°li», seni hefði numið staðar á
hinininum.
En það liafi ckki aðeiiis verið
'flr Gíbeon, sem hún nam staðar.
Alla leið vcslur í Mið-Ameríku
!,ttfa fundizt sagnir i gömlum, mexi-
Eönskuni handritum, sem herma svo
frá, að eitl sinn, fyrir ævalöngu,
hafi verið nótt í fjóra sólarhringa
samflcytt. (Tímaniismunur milli
Gyðíngáiuitdu og Mexikó er 8 stund-
ir). Og spansklír vígindainaður,
Bcrnardino de SaÍiagun, scni kom
tií Anici'íku nieira Cn (iiindrað ár-
um eftir kiVlumhtis, liefur sagt svo
frá, að í Vestur-Iitdltittt kmini Indí-
ánar sögu um, að inorgtín einn,
cftir sólarupprás, liafi sólin síaðíð
kyrr inn langa liríð rétt ofan við
sjóndeildarhring. Áþckk saga er
sögð meðal Shoshonean-Indíánanna,
scni nu eiga hcinia í Utah, lxolor-
adó og Nevada, en þeir virðast hafa
flutt þangað úr héruðum sem eru
allmiklu austar. Engin ástæða er
til að neita því, að þessar frásagn-
ir geti allar átt rót sína að rekja
til saina athurðarins. Bcgar sólin
cr lágt á lofti yfir Vestur-Indíum
og austurströnd Norðtir-Ameríku, er
enn diniint af nottu í miðhéruðum
Mexikó. Tímanysmunur þeirra staða
er þrjár stundir.
En er nokkur ástæða til að hinda
sig við sögusagnir? Gamlar sögur
eru til iini allan lieim, og margar
þeirra eru otrúlcga líkar, þótt þær
séu eign mismunandi og óskyldra
þjóða nienningarlega séð. Þær eru
kannske ekkert annað en skáld-
skapur.
En hvað þessar sagnir snertir,
cr kannske ein ástæða til að efast
uni, að þær séu eintómur skálil-
skapur. Á fjórtándu öld fyrir Krists
hurð, þegar Jósúa var uppi, voru
Kínverjar þegar á háu menningar-
stigi, og hjá þeiui sfóðu bæði
stjörnufræði og söguritun með mikl-
iiin hlónia. Ilinar kínvérsku heim-
ildir érú að vísu all glómþóttar,
því Tsin-chi-lioang kéisari, sém uppi
var á þ'riðju öld fyrir Krists hurð,
Jét eyðileggja allar þær hækur uiii
heimspeki og sagnfræði, sém liann
náði til. En þrátt fyrir það segja
kínverskir söguritarar, sein síðar
voru uppi, frá hræðilégum náttúru-
liamförum á stjórnarárum Yahous
keisara, þegar „sólin gékk ekki til
vfðar í tíu daga“. Enn aðrar kín-
verskar sagnir segja frá röskun á
gangi sólarinnar, og virðist méga
héinifæra þær sagnir til liins samá
atburðál'.
Ekki skortiT á ósaniræmi nicð
frásögnuni þessum. Hjá Kínverjuni
nam sólin staðar í liu dagá; sam-
kvæmt heimildum Gyðingá stóð
þessi merkilegi athurður aðeins yfir
í 18 stundir; og hjá Indíánunum
var nótt í fjóra sólarhringa. Ekki
e r samt ástæða til að leggja of
mikið upp úr þessu ósamræmi frá-
sagnanna. Engin þeirra þjóða, sem
liér iini ræðir, kunni önnur róð
til að fylgjast með tímanum, en
telja daga og nælur, og þegar
óregla komst á lengd dagsins eða
næturinnar, liöfðu nienn ekki ann-
að en ágizkanir til að styðjast við.
En hvað sem því líður, er sú stað-
reynil merkileg, að meðal allra
þessara ólíku og að öllu leyti
óskyldu þjóða, Gyðinga, Kínverja
og Indíána, skuli vcra til sagnir
um, að eitl sinn hafi koniizt rösk-
un á daglegar hræringar sólarinnar.
MAÐURINN, seni heldur þvi
fram, að allar þessar sagnir
séu lýsingar á einum og sama at-
hurði, er hæglátur, gráhærður vís-
indamaður, sem hefur slarfað að
rannsóknum á heimildarritum frá
öllum löndnni heims undanfarin
tiu ár, til að atliuga frásagnir hinna
ýmsu þjóða um náttúruhamfarir i
fornöld. Dr. Immanuel Velikovsky
er fæddur í Rússlanili, á heima
í New York en er ísraelskur ríkis-
horgari, og liann er óvenju lærður
maður. Hann hefur nuiriið heim-
speki í Edinborg, þjóðhagfræði, lög-
fræði og sögu í Moskvu, og Iyfja-
fræði í Moskvu, Kharkof, Berlín,