Heimilisblaðið - 01.07.1950, Blaðsíða 14

114
HEIMILISBLAÐIP
Vii) kyrtilfald kardinálans
Framhaldssaga eftir Stanley J. Weyman
Þessi ásýnd þessa manns var nóg til að mér félli allur ketill
í eld, og rétt í svip æpti samvizkan í eyra mér, að hann
hlyti að haf'a heyrt, að lierra de Cocheforét liefði sloppið
fyrir liandvömm niína. En ég hratt þeirri hugsun jafnskjótt
frá mér. Herra de Cocheforét gat ekki verið nema lítilfjör-
iegur liður í hinum risavöxnu óg flóknu áætlunum kardín-
álans, en svip andlitsins í vagninum gat ekkert minna hafa
vaidið, en stórkostlegt ólán, óútmálanleg ógæfa, sem væri
jafnlangt fyrir neðan venjulega ógæfu, og vitsmunir þessa manns
voru langt fyrir ofan meðallagsgreind.
Það var næstum því komið kolniðamyrkur. Ég iiéit yfir
brýrnar, áleiðis til Savonnerie, hnípinn og niðurdreginn. Ég
kom hesti mínum fyrir í liesthúsi, tók farangur minn og hélt
af stað upp stigana til gamla liúsráðandans míns. Ég minn-
ist þess, að mér virtist húsið orðið furðu ljótt og lítið síðan
ég kom þangað síðast, og mér 'fannst óþefur í því. Ég barði
að dyrum, og litli skraddarinn lauk þeim óðara upp. Hann
rak upp stór augu og breiddi út faðminn á móti niér.
—- Heilaga Geneviéve! sagði liann. Það er herra de Berault!
— Það er rétt, sagði ég. Það var ekki laust við að ég kæm-
ist við, nýkominn úr hinni einmanalegu ferð, er liann lét
í ljósi slíka ánægju yfir að sjá mig, þótt ég hefði aldrei gerl
lionum meira til geðs en skamma hann og fá peninga að láni
hjá honum. — Það er eins og þú sérl forviða, litli minn,
hélt ég áfram, er hann vék úr vegi, svo að ég kæmist inn.
Ég þori að bölva inér upp á, að þú liefur þegar veðsett dótið
mitt og leigt út lierbergið, þrjóturinn þinn!
— Það hefur inér aldrei dottið í hug, yðar tign! svaraði
liann. Þvert á móti; ég bjóst við yður um þelta leyti.
mannstak. Hafði Jason Sigurðss011'
er ]>ar bjó, fundið krókiifu ^11’
inu og var bann aó sögn notaðiu
til að festa í bvalina og vinda upP
á þilfarið.
Skipbrotsmennirnir voru í ^
ungavíkurseli þar til búið var
lialda uppboðið; voru margir
þeini danskir. Siðan fóru þt,,r
að
af
til
skiP
Isafjarðar og komust þar a
og fóru utan.
Eigi þótti skipstjóri kyrr lig«“’
eftir að þt'ir félagar grófu bam>
í Melkollunum, og þótti hann ja^
an fylgja nianni þeim er var 1111
Einari, enda hafði hann náð "u'stl
af peningununi og lialdið Þ1111
síðan! En maðurinn vissi
engra
en nef hans náði og sakaði Þ'
hvqrki sjálfan liann né aðra, Þolt
margir yrðu varir við, að ba"1
væri ekki einn á ferð.
tób
Þegar ég var nugur sá eg
þá, er skipbrotsmenn þessir
höfð11
hlaðið í Bolungavíkurseli. E""’.
fremur þekkti ég vel flesta þá sl“''
og örnefni er tihiefnd eru. — Sögu
þessa sagði niér Þorleifur soi>ul
Einars Snorrasonar, sem fyrr ' ^
getið, og sagðist hann liala 'll'
8—9 ára, (legar „Pétursborg" stra"
d-
aði, en var á áttræðisaldri, er
sagði mér sögu þess.
Hann
han"
vaf
fæddur 1818, en dáinn 189>.
ólsl lengi upp bjá Þorleifi, °r
n
vaf
liann ákaflega ininnugur og íróót11
um margt.
ÞórSur ÞórSarson Grunnvíkin$l,r'
Vetrurbrautia-
Persónulegt l'relsi er nauðsynleg1
niannlegri tign og hamingju.
Bulver Lyiton-
Gagnvart frjálsum
liótanir ináttlausar.
niönnum
efu
C.icero.
Þar sem góðir nienn fara,
Guðs vegir.
eff
Björnson-
Málstaður frelsisins er málstaður
Guðs.
BoivdeS'