Heimilisblaðið - 01.11.1950, Blaðsíða 15

HEIMILISBLAÐIÐ
171
J a m e s K. Wa 11 a c e
FJÁRHIRÐIRINN
OGSÁLMAR DAVÍÐS
p'ERANDO gamli D’Alfonso
er einn af beztu fjárlxirð-
unum í liéraðinu, sem sízt er
a3 furða, því forfeður hans
hafa gætt fjár á íberísku liá-
eléttunum ættlið fram af ætt-
lið. En D’Alfonso er ekki að-
eins fjárhirðir; liann er einnig
virðulegur formaður félags
stéttar sinnar. Erfðavenjur og
leyndardómar þess félags liafa
gengið í erfðir kynslóð fram
uf kynslóð — eins og þekk-
ingin á framleiðslu liins fræga
daniascenerstáls gekk í erfðir
a krossfarartímunum. Hann er
heitur trúmaður og kann
feiknin öll af sögum og sögn-
um ættjarðar sinnar, eins og
forfeður hans.
Kvöld eitt sat ég við hlið
lians undir stjarnprýddri him-
inhvelfingunni, meðan hjörð
lians var óðum að leggjast til
hvíldar á bökkum blikandi
tjamar. Þegar við vomm í
þann veginn að vefja um okk-
ur teppunum, tók hann allt
í einu að mæla af munni fram
gríðarlanga þulu á kynlegum
blendingi af grísku og bask-
nesku. Ég spurði hann, hvað
liann liefði verið að segja.
Hann svaraði mér með því,
að byrja að þylja 23. sálm
Davíðs, og þessa stjörnubjörtu
nótt fræddi hann mig um
beina og einfalda útleggingu
fjárhirðanna á þessu fagra
Ijóði.
„Davíð og forfeður hans
hafa þekkt kindurnar og venj-
ur þeirra“, sagði D’Alfonso,
„og hann hefur tjáð hinar
grannskreiðu hugsanir þeirra
með þessum óbrotnu orðum.
Við fjárhirðarnir förum dag-
lega með þennan gamla sálm,
því hann innrætir okkur virð-
ingu fyrir starfi okkar, og við
lítum á liann sem leiðarstjörnu
okkar. Við leitum til lians,
þegar sólin steikir okkur eða
óveðrið geisar, þegar dimmt
er á næturnar eða þegar villi-
dýr umkringja hjörðina.
Mörg versanna í Ijóðinu
skýra beinlínis frá því, hvem-
ig fjárhirðir í Landinu helga
stundar starf sitt, og enn þann
dag í dag hvíla sömu skyldu-
störfin á herðum hans og fyr-
ir 6000 ámm. — Hvert ein-
asta atriði þessa sálms hefur
í sér fólgna merkingu, sem
okkur fjárhirðunum er öllum
Ijós“.
Drottinn er minn hirSir,
mig mun ekkert bresta.
„Kindumar finna það á sér,
að fjárliirðirinn hefur þegar
ákveðið, áður en hann rekur
þær imi í náttliagann, hvert
hann skuli beita þeim næsta
dag , sagði D’Alfonso. „Kann-
ske beitir hann þeim aftur á
sama stað, kannske rekur hann
þær til nýrra beitilanda. Þær
gera sér engar áhyggjur út af
því. Hann hefur verið þeim
góður leiðtogi allt til þessa,