Heimilisblaðið - 01.05.1952, Qupperneq 18

90
HEIMILISBLAÐIP
að fyrirgefa tryggðrof, en
reyndi að myrða konu sína
á laun vegna þess, að hún
byrjaði alltaf að kreista tann-
kremstúbuna í miðjunni í
staðinn fyrir í endann, þegar
hún þurfti á tannkremi að
halda.
Gefið vandlega gaum að
hverju minnsta smáatriði í
fari þeirrar konu, sem þér
haldið að þér elskið. Mönn-
um er svo gjarnt að láta
blekkjast af óverðugri konu.
Hlutverk konunnar er að
bjóða til ásta, vera ásta verð
og leyfa ástir, segir Roche-
brunne. En hvers ástir þar er
um að ræða, það er spurn-
ingin.
Einhversstaðar er til full-
kominn maki handa hverjum
manni. Það getur verið örð-
ugleikum bundið að hafa uppi
á honum. Ég var, eins og ég
hef þegar tekið fram, fimm-
tíu og fimm ára, þegar ég
hitti mína útvöldu. Ég hafði
þekkt óteljandi konur og
fundið galla í fari þeirra allra.
En kvöld eitt, í boði liku
þessu, skildi ég loksins, að
kraftaverkið hefði gerzt.
Strax er ég sá hana, var eins
dg straumur færi um mig:
Það er fullkomnað! Eðlisávís-
un mín sagði mér, að hún
væri frábær. Hún var amerísk
en hafði átt heima í Evrópu
árum saman, ferðazt mikið,
lært mikið. Hún hafði meirá
að segja skrifað bók.
Og enda þótt Kerr hafi
sagt: Kona, sem skrifar, drýg-
ir tvær syndir; hún eykur tölu
bókanna og fækkar tölu
kvennanna, þá var mín heitt-
elskaða að öllu leyti kvenleg.
Hún var skynsöm og þó
kvenleg. Hún sameinaði feg-
urð og greind. Hún var skap-
kona, en var þó stillt og ljúf-
lynd. Það var yndisþokki og
fullkomnun í hreyfingum
hennar. Hún var gáfuð og
góð. Og fas hennar var dagg-
ferskt sem dagrenningin.
Ég bað hana að giftast mér
og eftir langa mæðu tókst
mér að gera hana að eigin-
konu minni. Vinur minn! Ár-
in hafa aðeins fullkomnað
hina frábæru eiginleika henn-
ar. Nú eru fimm ár umliðin.
Ég hef dvalið fimm ár í para-
dís og ég elska hana æ heitar
með hverjum degi sem líður.
Jæja, ungi maður! Þér töl-
uðuð með beiskju um alla
kvenþjóðina af því að lítil-
fjörleg kvenvera þarna inni
hvín og gerir sig hlægilega.
— Og þrátt fyrir það er eig-
inkona mín einnig kona. Það
eru til ýmsar tegundir kvenna.
Segið ekki eins og Baucicault:
Bara að Adam hefði dáið með
öll sín rifbein á sínum stað!
Leitið! Og þér munuð finna
hið fullkomna . . . Nú getum
við farið inn aftur. Þessi ógeð-
fellda manneskja er loksins
hætt að hvína og kona mín
bíður mín einhversstaðar
þarna inni . . . Við förum
nú inn!
— Kvak-ak-ak-aak! heyrð-
ist í konunni með banangula
hárið. Menn flýðu enn undan
henni í villtu ofboði.
— Getur þessi manneskja
aldrei hætt þessu gargi! sagði
ég við lagsmann minn.
— En söngurinn er þagn-
aður.
— Söngurinn? Söngurinn?
. . . Ég átti við þessa norn
með kanaríugula hausinn, sem
er að brölta fram og aftur un>
sófann eins og útblásinn
gúmmíflóðhestur.
Eitthvað skall á höku
minni. Það var knýttur hnef'
lagsmanns míns.
— Herra minn! sagði hann
með leiftrandi augnaráði.
kona er eiginkona mín.
SKRÍTLUR
— Þjónn, sagði maður nokkun
sem var að borða á veitingahúsi-
Ég get ekki sagt, að mér geðjis4
að öllum þessum flugum hérna inn1'
— Verið svo góður að segja nier;
að hverjum yður geðjast ekki, sag®1
þjónninn. Það er sjálfsagt að reka
þær út.
Lögregluþjónn á mótorhjóli hafú'
neytt bíl til að nema staðar
óð nú að honum, froðufellandi a
bræði. — Heyrið þér mig, maður
minn, sagði hann við bílstjórann.
sem lá slyttislega fram á stýrlS"
hjólið. Ég tek yður fastan fyrl1.
ferfalt brot gegn ökulöggjöfinni.
fyrsta lagi ókuð þér yfir gatn&j
mót gegn rauðu ljósi. í öðru Þf1
ókuð þér upp Laugaveginn. í þriðja
lagi ókuð þér með 50 mílna hraða
gegnum miðbæinn. Og í fjórð0
lagi hirtuð þér ekkert um hljóð"
merkin, sem ég gaf yður.
Bílstjórinn þagði, en kona hans
hallaði sér yfir hann í áttina t1
lögregluþjónsins, brosti sínu bHð'
asta brosi og sagði:
— Þér megið ómögulega tak*1
hart á honum fyrir þetta, lögreglu'
þjónn. Hann er svo fullur, að hanu
hafði ekki hugmynd um, bva
hann var að gera.
Vélritari skrifaði dóttur sinnl
eftirfarandi aftan á jólakort:
Stúlkur, sem borða spínat, ha1
fæturna svona: ! !
Stúlkur, sem fara oft í reiðtúr®'
hafa fæturna svona: ( )
Stúlkur, sem drekka sig fuH01'
hafa fæturna svona: ) (
Og stúlkur, sem hafa góða dðlíl
greind og nota hana, hafa fætu1'110
svona: X