Heimilisblaðið - 01.01.1954, Blaðsíða 2

r
Ue'miliAklaiii
Útgefandi:
Prentsmiöja Jóns Helgasonar.
Abyrgðarmaður:
Brynjúlfur Jónsson.
Blaðið kemur út annan hvern
mánuð, tvö tbl. saman, 36 bls.
Verð árg. er kr. 25,00. í lausa-
sölu kostar hvert blað kr. 5,00.
Gjalddagi er 14. apríl.
Utanáskrift:
Heimilisblaðið, Bergstaðastr. 27,
pósthólf 304, Rvík. Sími 4200.
Prentað í
Prentsmiðju Jóns Helgasonar.
I
V________________________________7
— Ég er svo þyrstur, mamma.
— Hér er eitt mjólkurglas handa
þér. Drekktu það, það eykur blóðið.
— Ég er ekki blóðþyrstur,
mamma.
Forfeður okkar notuðu aldrei
sápu. I gamla daga þvoðu menn sér
úr ösku og vatni. í gamla testament-
inu er sagt frá einhverju, sem nefnt
er sápa, en mönnum kemur ekki
saman um, hvað það var. Sumir
álíta, að það hafi verið jurt, sem
notuð var til þvotta,. en aðrir halda,
að um einhvers konar olíu hafi verið
að ræða.
í Persíu var konum bannað að
baða sig í garnla daga. Aftur á móti
var þeim leyfilegt að nota, eins og
þeim sýndist, ilmvatn og fegrunar-
vörur.-Svo er sagt, að maður nokk-
ur, sem reyndi að steypa kóngiii-
um í Babylon af stóli, hafi hlotið
þá refsingu, að hann var rakaður
og baðaður tvisvar á dag.
Vísindin geta ekki gefið neina
skýringu á því, hvers vegna sápa
leysir upp óhreinindi. Það er fyrst
nú, eftir að rafeindasmásjáin hefur
verið fundin upp, að hægt hefur
verið að kanna gerð sápunnar.
—o—
Sápa, sem freyðir mikið, er ekki
alltaf bezta sápan, því sápufroðan
hefur litil áhrif á óhreinindi.
-o
í einstaka fylki í Mexíkó er sápa
notuð sem gjaldmiðill.
-o-
Á meðal hinna fornu Hellena og
Rómverja var bað almenn íþrótt.
I öllum bæjum voru opinberir bað-
staðir. Þegar rómverskur heldri-
maður tók sér bað, nuddaði hann
sig fyrst með þurru handklæði. Þá
fór hann í heitt bað og síðan kalt,
og að lokum löðraði hann allan lík-
Sápa þekktist ekki fyrr en a ^
aratímunum. Fátækir R°m'j'rcni1
notuðu í staðinn fyrir sápu
sem var framleitt úr ávexti
Þýzkur sápuverksmiðjueigandi
græddi mikið á sérstakri barnasápu,
sem lyktaði eins og súkkulaði. Jafn-
vel óþekkir strákaormar létu fús-
lega þvo sér um andlit, háls og eyru
úr þessari sápu.
—o—
—o- • *,
Árið 1622 fékk félag sápufra^.
endaíWestminstereinkaleyf1 a
leiðslu á sápu. Þá voru 20
verksmiðjur í landinu. Félagi
aði þeim, sem ekki voru innan
takanna, að framleiða og selja
En sápuframleiðendur þeir, sern þ6ir
að kúga, neituðu að hlýða. ^01
þá sektaðir og fangelsaðir.
sápuframleiðenda hélt þessarl
okun í þrjú ár.
“°~ full'
Amerískt vátryggingaféla? séi'
yrti, að slys á heimilum .
oftast stað í baðinu. Það sa® .^js1
fólki yrði fótaskortur á saf”Í.j þe==
í baðkerinu eða á gólfinu. 1
að koma í veg fyrir þessi slys’
verið framleidd fljótandi sápa’
fæst í verzlunum.
Hvert land hefur sína saP“""^tir'
hvað lögun, stærð, lit og ilu1 SI^U
Sápuframleiðendur, sem re^foIuUst:
vinna kínverska markaði, ^gyp1
að raun um, að þar var eklu
nema hvít sápa, því húsm* u ^fu
uðust, að allar aðrar sápur
frá sér lit.
-°- .mS'
he^,
nars '
Amerísk kona, sem
skilnað, krafðist auk aW
manni sínum 95 sápustykkja
—o—
Sápa batnar með aldrinunu
sök
um þess, að vatnið gufar SI®
,átt
smátt burtu. í gamla daga f
húsmæður í Suður-Afríku sfa ^
sápu sína og geymdu hana
ár, áður en þær notuðu ha11
blu
mör
—o—
, . pomP |
Við fornleifagröft 1 v®
fannst sápuverkstæði. SápaU
nothæf, þótt hún hefði lefP
yfir 1700 ár.