Heimilisblaðið - 01.01.1954, Blaðsíða 24

ingu, vendingu, ,,krussingu“,
með fullum seglum, hálfum
seglum og rifuðum seglum í
nokkra klukkutíma, sáu menn
ljósrák fara í gegnum kafalds-
mökkinn og rokið. Henni brá
fyrir hér og þar, sums staðar
sem striki, sums staðar sem
eldknetti. Eldur brast á stafni
skipsins og sindraði neistum,
sem sýndust fljúga á hverja
tollu, svo sem verið væri að
kveikja á eldspýtu á þeim. 1
sama bili heyrðist gnýr mikill
í gegnum suðandi öskur sjáv-
argangs og storms, gnýr eins og
verið væri að mölva fjöllin í
sundur með tröllhamri. Skip-
verja setti hljóða við þetta
fyrirbrigði. Andrés og Þórar-
inn báðu fyrir sér í hljóði.
— Verið við öllu búnir, kall-
aði formaður. Jakob og Elías
felldu seglin á augabragði. Hol-
skefla mikil æddi á móti skip-
inu. Stóð fyrst upp eins og
nötrandi fjall, með organdi
hljóði, hyítfyssandi faldi og
helköldu myrkrinu undir upp-
brotinu. Það var svo sem dauð-
inn sjálfur ætti aðsetur inni við
brjóst hennar, — þarna inni,
— í kolsvörtu myrkrinu, kuld-
anum og drekkjandi flóði hafs-
ins.
Holskeflan braut faldinn og
dembdi sér yfir skipið. Enn
fylltist austurrúmið. Menn
undruðust andartak, að þeir
skyldu komast lifandi undan
slíku firna flagði.
— Ausið, ausið þið, aularnir
ykkar, sagði ísólfur enn. Fjórir
menn gengu í austurinn, en að-
eins þrír gátu ausið í einu. Há-
karlinn hafði mölvað eitt aust-
urtrogið. En austurtrogin
gengu hratt hjá Þóri, Reginaldi
og Bjarna á Gili.
Hrævareldafyrirbrigðin end-
urtókust ekki, en hrakviðrið
og sjórinn héldu sínum velli.
Sumir skipverja höfðu aldrei
séð eldingu eða heyrt þrumu-
veður fyrr, og það setti að
þeim hjátrúarfullan geig að
sjá þetta, og það mitt inni í
blindhríðarveðri og úti á hafi.
Nú var setzt undir árar. Þá
kvað Elías á Mýrum:
Fyrir norðan Núp og Rit
nauðir anda i hverjum þyt,
eldibrandar auka lit,
erja fjendur kapp og strit.
Þótt önnur aldan væri engu
minni en sú fyrri, virtust menn
geta tekið henni með enn meira
jafnvægi. En þegar sú þriðja
kom, kallaði Isólfur enn. Það
var engin hræðsla í röddinni,
ekki heldur formæling. Þetta
mátti greina sem bezt, því það
var eins og örstutt augnabliks
dauðaþögn meðan holskefl-
an reisti sig sem hæst og var
að ná sér upp í fulla hæð og
kraft.
—Hver maður biðji nú fyr-
ir sér, sagði Isólfur.
Þessu líkar þrjár ,,systur“-
öldur virtust oft gera vart við
sig á hafinu undir slíkum
kringumstæðum sem þarna
voru, og menn vissu það, að sú
síðasta yrði ekki minnst.
Þegar Isólfur kallaði, þreif
Þórir kistil hjá sér, og með
hnefahöggi mölvaði hann lok-
ið, tók þar upp fulla brenni-
vínsflösku og þreif úr henni
tappann.
— Ég ætla að reyna nokkuð
annað, ég fer þá glaðari niður,
en ég ætlaði ekki niður núna,
sagði hann, setti flöskuna á
munn sér og teygaði vænan
sopa, rétti svo þeim næsta.
Ekki vitum við, hve margir
höfðu tekið teyg úr flöskun®1'
er hljóð kom aftur frá Isólfi-
— Náðugi Guð, varðveittu
sálir okkar í Jesú nafni.
f sama bili féll holskeflan y'
ir farið og hálffyllti það.
Skipið kom fram úr þessarl
stórhryðju á kjölnum
Mennirnir vissu vart fyrst
stað, hvort þeir voru í þessú111
heimi eða öðrum, þessi síðast®
alda hafði skollið yfir þá 111e
þvílíkum gný, að það var seU1
heimurinn hefði hrunið í l*u
uð þeim. Þeir höfðu hellur fyr)r
eyrum, svo hafði endurteki1111
þrýstingur brims og storP1
sótt lengi að eyrum þeirra
sjórinn gengið undir sjókl*^
einkum um hálsmál og úlm
Sumir voru holdvotir, Þra
fyrir góð skinnklæði.
Eftir nokkra hrakninga
itt
enu’
komust þessir menn
Stigahlíð, þar sem heitir
um
dir
ingarsvunta". Þar er lægi %°
en lending engin, en þar ^
ur margur látið fyrirber3 ^
næturlangt í skjóli fyrir °ts .
stormi og sjógangi. Þar na3
hefur líka margur týnt lrtl ^
grjóti og brimi, við Þa^ .
reyna að lenda undir HIiel .
eða verið hrakinn þar að laí^
í ofsanum upp í brimið
grjótið. En þessir menn ^
fyrirberast í skjólinu, það 5
eftir lifði nætur.
Undir morgun lægði gP
og fsólfur komst til lands ^
alla menn lifandi, en sU
þrekaða, einkum þá Þóra ^
og Andrés. Hergill var l3^3^
ur af þeim eldri. En 1116
glöddust yfir því að
komnir til lands, heilu .
höldnu að heita mátti,
með nokkuð af veiði. Og f° ^
í landi gladdist ósegjanleg3
.5,
heimilisb
LAP
lf>
[20]