Heimilisblaðið - 01.01.1954, Blaðsíða 16

Við leiðarlok
Bezta vörn í þrœtu er þögn.
Þögn upprœtir hverja sögn,
sundur toetir ögn fyrir ögn:
öll hin huldu galdrarögn.
Allra daga kemur kvöld,
kífsins mœ'öir gola,
allra manna enda völd,
allir dau'Sann þola.
Ætla ég viö leiöarlok,
lífs upp segl afi vinda,
því allt mitt líf var eintómt rok,
af ástríöunum synda.
Nú er hœgur norSan blœr.
Nœgan vind því segliS fœr,
svo a8 lífs míns enda á,
inn á friSarhöfn mun ná.
Fyrir Jesú blessdö ■ blóö
bjargast mun mín kcera þjóS.
Þegar hún í eining öll
11PP hér byggir kœrleikshöll.
HvaS er þaS sem fullan friS
oss fœr og gleSi sanna?
ÞaS, aS elska almættiS
og allra sálir manna.
Jónas Sveinsson
BandagerSi.
lifandi steinum. Af öllum ját'
endum og tilbiðjendum Guðs
föður almáttugs í nafni JeSú
Krists. Þessari byggingu, þessu
samfélagi er hvert barn helg'
að og vígt þegar í fyrstu
bernsku við heilaga skírnar-
laug. Það er þá þegar borið á
bænarörmum til hans, se»
sagði: „Leyfið börnunum að
koma til mín, því slíkra er
guðsríki“, og upp frá því er
það hans eign, einn steinn 1
musteri hans, smár að vísu.
en þó ómissandi.
Sérhver góð móðir lætur sér
mjög annt um barnið sitt. Húu
leitast við af ýtrustu getu að
uppfylla þarfir þess, hún n@r*r
það við brjóst sitt og veihr
því alla þá umönnun, seU1
þekking hennar og geta leyhr'
Hún gleymir ekki heldur þvl
að færa það til frelsarans, o&
og iðulega, með fyrirbæn °%
yfirlestri guðsorðs og góðra
Ijóða. Hvort getur móðir
gleymt barni sínu, og jafnv^
þótt hún gæti það, gleymi e^
þér ekki, segir Drottinn. ^
þessu og okkar eigin foreldra'
tilfinningum getum við flð
nokkru skilið kærleiksþel °$
föðurást Guðs til mannannal
barna hans. Fljótt, þegar vi*
og þroski vex, er hverju barru
— eða ætti að vera — kenrú
að bera sjálft fram bænarorð-
sjálft að nálgast frelsarann
snerta hans heilaga klæðafal^’
halla sér að hans blessaða
brjósti og hljóta blessun hans'
Ó, Jesú, bróðir bezti
og barnavinur mesti,
se, breið þú blessun þína
á barnœskuna mína.
Það er unaðslegt að heyra
þessi orð af munni saklaUsS
barns, og fagurlega munu ÞaU
1»
[12]
heimilisblað