Heimilisblaðið - 01.05.1956, Blaðsíða 6

mjakazt á skömmum tíma frá sjónarrönd suð-
ursins upp í himinhvelfinguna og grúfðu nú yfir
jörðinni, dökkir á svip. Regnmóða var í suðri
og færðist stöðugt nær. Og fyrr en varði var
komin rigning. Feikna grúi silfurtærra regn-
dropa steyptist úr skýjunum yfir Geysi og um-
hverfi hans, svo að jarðvegurinn flóði innan
skamms tíma í vatni. — Ég hafði engin hlífðar-
föt og tók því það ráð að hypja mig hið bráð-
asta inn í veitingasalinn og fá mér þar kaffi til
hressingar, meðan á regninu stæði.
Varla hafði ég lokið við að renna kaffinu nið-
ur, þegar rigningin stytti upp. Var þá samstund-
is komið fagurt veður og sólarylur vermdi jörð-
ina sem fyrr. — Tók ég þá þegar að búast til
brottferðar frá Geysi og var nú ætlun mín að
heimsækja Gullfoss.
Þegar farið er frá Geysi að Gullfossi er um
tvær leiðir að ræða fyrir þá, sem ekki eru bílum
háðir. önnur leiðin er bílvegurinn, sem liggur
niður að Tungufljótsbrúnni fyrrnefndu og svo
þaðan upp Biskupstungur ofan- og austanverð-
ar. En hin leiðin, sem skemmri er, liggur miklu
ofar — fyrstu — og er þá farið yfir Tungu-
fljótið á brú þeirri, sem byggð var fyrir kon-
ungskomuna 1907. Er þar aðeins um götuslóða
að ræða, fremur ógreiða yfirferðar, unz komið
er á aðalveginn og leiðimar sameinast. — Þar
eð farartæki mitt var reiðhjól valdi ég skemmri
leiðina.
Ekki hafði ég lengi farið þegar árspræna ein,
sem Beiná nefnist, varð á leið minni. Komst ég
jdir hana á göngubrú. Litlu síðar kom ég að
annarri, mun vatnsmeiri á, sem nefnd er Al-
menningsá, og komst ég einnig yfir hana á
göngubrú. Átti ég þá skammt ófarið að Tungu-
fljóti, enda var ég brátt kominn þangað.
Heldur þótti mér brúin yfir Tungufljótið til-
komulítil og að engu leyti er hún kommgleg.
En að líkindum hefur hún þótt allmikið mann-
virki þegar hún var nýbyggð, og góð samgöngu-
bót hefur hún verið þá, eins og jafnan síðan.
— Tungufljót rennur þarna í flughalla og brýzt
áfram með hávaða miklum og æsilegum straum-
hraða. Og þegar manni verður litið á iðuköst
vatnsins undir brúnni, skilur maður bezt, hve
þörf hún er og hugsar þá ekki lengur um ytra
útlit hennar.
Ég held nú förinni áfram án teljanlegra ta *
Götuslóðarnir reynast alls staðar svo ógrel
færir, að ég get hvergi notfært mér hjólið, °
Ep
verð því að ganga með það í eftirdrag1 ^
umhverfið er svo laðandi, að ég er ásáttui iu
að fara hægt yfir. Veðrið er stöðugt hlítt
sumarfegurðin er í sínum dýrlegasta blóu1
Hvert sem auganu er rennt, blasa við grse
grundir og litfögur blóm. Regnvot jörðin i
og laðar allt, sem lífsanda dregur, að barm1
Sumarfuglarnir syngja lífinu lof með S1
margvíslegu tónbrigðum. Allt vitnar uffl saXíí^
ræmi og takmarkalausa sköpunarhæfm P ,
lifandi máttar, sem viðheldur sjálfri tilverurin^
Upp úr dálitlu keldudragi, skammt fra
minni, fljúga skyndilega fimm svanir. Þem
faríl
stóran hring í loftinu, sveigja hálsana mju
kleg3
og kvaka angurblítt. Síðan svifa þeir til sU ^
með tígulegu vængjablaki. — Ég staldra v
horfi á eftir þeim, unz þeir hverfa mér sj°n
út í óravídd suðursins. , ^
Og áfram held ég göngu minni eftir n
ógreiðu götuslóðum. Þeir reynast lengn
en
eg
hugði í fyrstu, og ég er orðinn göngurtl°
ður
ía1’’
nokkuð þegar ég að lokum kemst á b'úve^
sem liggur upp að Gullfossi. En þá fyrst
hjólið í góðar þarfir og miðaði mér úr Þvl ^
áfram áleiðis að settu marki. Landi hallar P .
til
mjög til suðurs og var það mér eðlilega
mikils óhagræðis. En þrátt fyrir það gekk f^^
in greiðlega og að áliðnum degi kom ég að
f0SSÍ’ . . • ^
, Skammt frá fossinum er dálítill veitmg _
og brá ég mér þangað inn til þess að fá
að drekka. Að því loknu labba ég niður
inum og blasti hann þá við mér í alln
að f°sS'
tign. ,g að
Ég hafði nokkrum sinnum áður kom1 ^
Gullfossi og séð hann í breytilegum búninfí^
ýmsum hliðum. Fegurstur verður hann
geislar sólarinnar sveipa fossúðann regn
þoga'
loga'
litum og skreyta ólgandi vatnsflauminn ^
rúnum. En máttur hans er æ hinn sa®1!
sem hann þrumar óðinn sinn eilífa undir
logum og stjörnubliki vetrarnæturinnar
geislaflóði sumarsólarinnar.
vafnr'
eða
Aðalfossinn fellur lóðrétt niður i

mikið, sem áin beljar síðan eftir langa l®1^
ine
HBIMILISBLAÐIÐ
94