Heimilisblaðið - 01.05.1956, Blaðsíða 8

ekki gefinn sem mannveru. Hann er algerlega
og að öllu leyti ofar mannlegu eðli, og því köll-
um við þetta nýja líf yfirnáttúrlegt líf. Og það
er þetta yfirnáttúrlega líf, sem við eigum við,
þegar við tölum um hina „helgandi náð.“
Þungur kross er lagður þeim foreldrum á
herðar, sem eignast fávita. Vanskapaðar heila-
frumurnar hneppa sálina í fjötra og gera hana
óstarfhæfa eins og myndhöggvara, sem hefur
brotið meitil sinn. Ég býst ekki við að neinn
viti, hvað hrærist í hjarta föðurins, er hann
lítur á afkvæmi sitt, sem þannig er ástatt fyrir.
Auðvitað elskar hann það, er hann virðir fyrir
sér sviplaust augnaráðið og slappar varirnar og
kemur hvergi auga á neitt í svipnum, sem líkist
honum sjálfum. En kærleikur hans mun vera
blandinn meðaumkun, og sársaukakenndur um
leið, vegna vitundarinnar um, að hann getur
aldrei orðið endurgoldinn, og að hið mesta, sem
hann getur vænzt af þessu afkvæmi sínu, er að
það laðist að honum líkt og dýr laðast að hús-
bónda sínum.
Og hann mun segja við sjálfan sig: — Bara
að ég gæti gert kraftaverk og læknað óþrosk-
uðu eða skemmdu heilafrumurnar, svo að Ijós
sálarinnar næði að skína og mér auðnaðist að
sjá lifandi eftirmynd sjálfs mín og njóta kær-
leika þess á sama hátt og ég elska það! En
þannig kraftaverk gerast ekki oft.
Samt gerist þannig kraftaverk á hverjum
degi; það er Guð faðir, sem gerir það á börnum
sínum. Skapandi hönd hans sendir okkur inn
í þennan heim, og þar sem við erum ávöxtur
skapandi kærleika hans, erum við í þeim skiln-
ingi börn hans allt frá upphafi.
En þó sér hann alls ekki eftirmynd sjálfs
sín í okkur, er hann virðir okkur fyrir sér. Við
erum börnin hans, en þó erum við ekki börn
hans. Erfðasyndin hefur skilið okkur frá Heil-
ögum anda, uppsprettulind hins guðlega lífs, en
það er með hans hjálp einni saman, sem við
getum orðið hluttakendur í sjálfu eðli Föður
okkar. Guð horfir á okkur, og við horfum á
hann á móti eins og við þekkjum hann ekki.
Kærleikur hans umlykur okkur, en er ekki end-
urgoldinn.
Þá gerist kraftaverkið. Það, sem ekki er
hægt að gera fyrir skynlausa barnið, er gert
fyrir skynlausar sálir okkar. Við fæðumst á
ný. Við fæðumst til hins fullkomna lífs, til guð-
lega lífsins, sem Guð ætlaði okkur í upphafi og
við glötuðum með syndafallinu. Það er fyrir
Krist, með Kristi og í Kristi, sem við fseðums
í skírnarsakramentinu.
Fyrst og fremst fyrir Krist. Ef ekki he 1
verið nein holdtekja, ef Kristur hefði ekki sam
einað okkur sjálfum sér með því að fæðas
sjálfur sem maður, þá hefði ekki verið til nein
skírn og þá væri ekki til nein endurfæðiug-
Með fullkominni hlýðni við vilja Föðurius
veitti Kristur okkur þá óendanlegu kærleiks
þjónustu, sem máði út hina óendanlegu illsku’
sem fólst í óhlýðni Adams, í því, að hann ha n
aði kærleikanum.
Við fæðumst með Kristi. Við dóum á krosS
inum með Kristi, bróður okkar. Við risum
upp frá dauðum með Kristi, hinni æðri verun
okkar. Við dóum frá syndum okkar, frá 11’
sem aðeins var lifað á hinu náttúrlega s^ju
Við risum upp til nýs lífs, sem er svo uu
ofar því, er við eigum rétt á, að við geturn e
kallað það öðru nafni en yfirnáttúrlegt líf-
Og loks fæðumst við í Kristi. Andi kans>
Heilagur andi, er einnig orðinn að okkar an
Við höfum nú sameinazt honum, eins ra *
verulega og náið og auðið er. Við erum 0
eitt með Kristi. Við erum orðin „hluti af
Krists“, eins og guðfræðingarnir orða Það' ..
erum orðin hlutar af hinum leyndardóms
líkama hans. Og þegar Faðirinn lítur nú a 0 ^
ur, sér hann speglast í okkur eftirmynd sina’ _
því að það er Kristur, sem Faðirinn sér, ein. g
sonur hans. Og þegar nú kærleikur Eöðu
lhlýðr
se&
umlykur okkur, þá er kærleikur hans ti
lega endurgoldinn, því að það er Kristur
elskar Föðurinn, í okkur og fyrir okkur.
Skírnin gerir okkur að börnum Guðs. A 0
ur hefur orðið kraftaverk, miklu meira kra ^
verk en líkamleg fæðing okkar. Áður v° g
við skynlaus og hjálparvana. Nú þekkjum
Föður okkar og elskum hann.
Skírnartáknið er ekki á neinn hátt líkam
tákn, því að sálin getur ekki borið líkam
Jeg*
legf
álinn1
tákn. Það er sérstakur eiginleiki, sem s; •
hefur verið veittur, svo varanlegur eigm1
að jafnvel dauðasynd getur ekki afmáð halin
Þetta tákn er ekki aðeins merki þess, að s .
in tilheyri Guði. Það er ekki aðeins einkenn^
sem gerir englunum og helgum mönnum ^
einnig djöflinum) fært að þekkja okkur
þeim, sem ekki hafa orðið sömu náðar aðn» r
andi. Það er ekki aðeins eitthvað, sem ver^._
okkur til aukinnar dýrðar á himnum eða a
innar blygðunar í kvalastaðnum.
HEIMILISBLAÐIÐ
96