Heimilisblaðið - 01.12.1957, Síða 16

JÓLATRÉÐ,
sem
vakti gremju.
Eftir HERTHA PAULI
Aðfangadagskvöld árið 1851 stóð séra
Henry Schwan fyrir framan inngöngudyrn-
ar í Zíonskirkjuna í Cleveland í Ohio. Þetta
var mjög lítil kirkja með engum tumi, en
með oddmjóu þaki og reykháfi á öðrum end-
anum. Hann opnaði dyrnar og sagði vin-
gjamlega „Gleðileg jól“ við hvem og einn
safnaðarmeðlim, en þeir voru um hundrað,
um leið og þeir komu að kirkjunni — leit
síðan framan í þá til að vita, hvernig þeim
yrði við.
Það var enginn þeirra, sem ekki nam
staðar og lét í ljós undrun sína. Og þegar
séra Schwan lokaði dyrunum að baki síð-
asta kirkjugestinum og gekk inn kirkjuna
eins vinsamlegar systur, hin börnin — og
stóra sjúkrastofan, en ekkert annað, eng-
inn kærleikur, engin hamingja, ekkert
heimili. Og nú eru hér allt í einu tvær
manneskjur, sem tilheyra honum, sem munu
verða faðir hans og móðir, sem hann þarf
ekki að deila með neinum öðrum.
Inn um opinn gluggann berast tónar jóla-
sálmsins „Heims um ból“.
„Döpur og einmana hjörtu“ hét fyrirsögn-
in á fréttagrein blaðsins, sem átti að vekja
fólk til umhugsunar um fagnaðarboðskap-
inn, sem engillinn boðaði hirðunum fyrir
1957 árum: „Því að yður er í dag frelsari
fæddur, sem er Kristur Drottinn, í borg
Davíðs."
upp að altarinu, þar sem háa, græna ^
stóð, allt uppljómað, heyrði hann barn bv' ^
hugfangið: „Sjáðu, mamma, presturinn
ur fengið sent tré frá himnum.“ Seinna ^
hann jólaboðskapinn fyrir söfnuðmn ^
honum fannst, að hann hefði aldrei ful1
eins innilega jólagleði. ^3
Þetta voru fyrstu jól séra Schwans
þessum nýja söfnuði, því að hann hafði k
ið til Ameríku frá Þýzkalandi fyrir ^
ári. Og þetta tré, sem barnið hélt, að Pre^9
urinn hefði fengið frá himnum, var *>' ^
jólatréð, sem ljómaði við jólaguðsþjóuU
í Ameríku. . s
Eftir jólin 1851 hvarf fólk í Cleveland
og vanalega til sinna daglegu starfa. ^ ^
höfðu haldið jólin hátíðleg og hlusta ^
þennan síunga boðskap um frið á jörðu ^
velferð mannkynsins. En nú leit út fyrll"t
friðnum í borginni væri hætta búin.
sem gerzt hafði í Zíonskirkjunni hafði v'
uppreisnaranda. Fólk talaði um það a g°
úti, í værzlunum og á kaffihúsum.
„Þetta eru helgispjöll,“ sagði einn.
er hreinn heiðingjaháttur að knékrjupa
1-plU
ir tré,“ sagði annar. Fólk talaði um
ingja“, sem smánuðu og settu blett a
una.
„hf.
kirW
ísr
Sumir töluðu um að kæra þetta fyr'1
reglunni, borgarstjóranum eða landsstj0 >
um. En aðrir bentu á, að stjórna>s j
Bandaríkjanna tryggði landsbúum tráfre^
— einnig hvað innflytjendur snerti,
236 — HEIMILISBLAÐIÐ