Heimilisblaðið - 01.12.1957, Side 18

kallað jólatré. Hann skýrði séra Schwan,
sem hlustaði áfjáður á hann, frá því, að sið-
urinn væri vafalaust upprunninn í Elsacs. í
riti, sem var gefið út í Strassborg árið 1646,
má finna fyrstu glöggu heimildirnar fyrir
skreyttu jólatré — þó án ljósa. Aður en
liðin voru fimmtíu ár, var tréð komið yfir
Rín, einhvers staðar á leiðinni hafði það
fengið á sig ljós, og í kringum 1700 var það
komið í f jölmörg þýzk furstaríki. Samkvæmt
upplýsingum prófessorsins var fyrst farið að
hafa jólatré í Finnlandi um 1800, um 1810
í Danmörku og 1828 í Noregi.
Dag einn fékk séra Schwan bréf frá borg-
inni Wooster í Ohio. Þar var frá því skýrt,
að fólk hefði þar haft jólatré í mörg ár.
Presturinn tók sér ferð á hendur til Wooster
og þar kynntist hann Ágústi Imgard.
Imgard var ungur Þjóðverji, sem hafði
flutzt búferlum til Ameríku árið 1847. Frið-
rik, eldri bróðir hans, var búsettur þar með
konu og tvö börn, þegar Ágúst kom, og þar
sem skammt var til jóla, langaði Ágúst til
að gleðja þau á einhvern hátt. Hann ákvað
því að búa þeim jól eins og þau höfðu verið
heima í þeirra gamla landi — og auðvitað
átti að vera jólatré. Hann felldi grenitré og
bjó sjálfur til skrautið.
Aðfangadagskvöld árið 1847 stóð greni-
tréð í húsi Friðriks Imgards, ljósum skreytt
og ólýsanlega fagurt — þetta var fyrsta jóla-
tréð í Ameríku. Börnin voru frá sér numin
af hrifningu, og árið eftir höfðu fleiri inn-
flytjendur hjá sér logandi jólatré.
Þegar séra Schwan kom aftur til Cleve-
land, kallaði hann á sinn fund alla helztu
áhrifamenn innan safnaðarins og bauð þar
á ofan blaðamanni frá því blaði, sem hafði
farið þeim orðum um jólatréð í Zíonskirkj-
unni, að þetta væri „tilgangslaust, asnalegt
og hlægilegt uppátæki“. Presturinn skýrði
þeim frá, að hverju hann hefði komizt við
athuganir sínar. Hann sagði þeim líka frá
söng, sem hann hafði heyrt í Woster og hann
byrjaði að syngja hann, en boðskapur hans
var sá, að jólatréð væri tákn óendanlegrar
tryggðar Guðs til mannanna. Lagið var auð-
lært, og brátt tóku safnaðarmeðlimir að
raula viðlagið.
En séra Schwan hafði enn ekki fengið
neinar sannanir fyrir því, að jólatréð væri
upprunalega kristinn siður. Skömmu fyrir
jólin 1852 heimsótti hann séra Canfie^ .
þess að játa fyrir honum, að hann v
einskis vísari, hvað sönnunina snerti. ^
vinur hans var nýkominn heim úr ferð u
kanadísku skóglendin, og þar hafði niun
sagt honum helgisögn, sem hafði verið skta
í klaustri á Sikiley einhvern tíma á mið°
Um' 'tt,
Helgisögnin sagði frá hinni heilögu n° ’
þegar frelsarinn fæddist. Allar lifandi ve
fóru til Betlehem til að tilbiðja hann. ^re
fóru líka. Ekkert tré kom eins langt a^ ° _
það minnsta þeirra allra. Það var sv° ^
magna af þreytu, að það gat varla haldið s^.
uppréttu, og hin trén, sem höfðu iliUaU
blóm, gilda stofna og laufríkar greinar, vel^
uðu alveg skugga á þetta yfirlætislaUS,
ókunna tré. En stjörnumar höfðu saíf^r
með því — og sjá! stjörnummi rigndi n1 ^
af himnum og skæra jólastjarnan settis^
topp grenitrésins, en hinar á greinarna1"- g
barnið lagði blessun sína yfir grenitréð me
brosi.
,,Löngu áður en farið var að nota jól^1’ ’
hefur frómur maður séð ímynd óbrigð1
kærleika Guðs í þessu sígræna tré og 1
á þetta stjömum prýdda grenitré sem
af himnum ofan. Og hann hefur skráð Pe
frásögn um þetta furðuverk, svo ao 1
mætti geymast um ókomna tíð,“ lauk s
Canfield máli sínu.
Daginn fyrir jól var drepið á dyr hja s
Schwan, og hann fór fram til að ljúka
Úti fyrir stóð undurfagurt jólatré. Sil11
glóandi englahár fauk um stjömuna í
inum, litlár glerbjöllur héngu á greiö1111
og klingdu í storminum, rauð epli og
ar hnetur sveifluðust fram og aftur 1111
greinanna, sem voru skreyttár með hvlt
ljósum. j;
Við hliðina á trénu stóðu tvö brosaU
böm. „Við eigum að óska yður gleðile®
jóla frá séra Canfield," sagði annað þetrJ
„Þetta er jólagjöf hans til kirkju yðar- ,
Þannig stóð á því, að aftur logaði jója ^
í Zíonskirkjunni, og brátt breiddist slð
inn út um alla Ameríku.
238 — HEIMILISBLAÐIÐ