Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.07.1962, Blaðsíða 11

Heimilisblaðið - 01.07.1962, Blaðsíða 11
HJÁLMAR OG HULDA ^ann Hjálmar í blómskreyttri brekkunni stóð, l1'1 burtferðar nálgaðist tíð. Hann átti að fara í feðranna slóð uiot fjandmannaliernum í stríð. U óþreyju hjartað í brjósti hans bærðist, nie® ólómilm að vitum hans andvarinn færðist. ' binn beið eftir unnustu ástar á fund, órrnuin að vefja á skilnaðarstund. b'í röðull var hniginn í hafdjúpin blá, himininn kveldroða sló. jneð fölnaða vanga og bliknaða brá }ann hrott gekk að fjörugum jó. ■^cngdar sá hann með fögnuði fljóðið, jh farar þá dundi við lúðranna hljóðið. •i tjóðraði hann hest sinn og hugglaður tróð 1 heitmeyjar sinnar urn blómgaða slóð. ” > Hulda! á morgun ég flyt mig á fley frá þér ég sigli um lá. I ’ Rfeymdu mér ekki, þú ástkæra mey, P' í af þár ég varla má sjá. Og meðan að lýsir mér lífssólin bjarta lifir þú einsömul kær mér í hjarta. Ó, tak mig í faðminn og fullvissa þú, að framvegis jafnan þú verðir mér trú.“ „Ó, trúðu mér Hjálmar, að trygg er mín lund og treystu, að ég gleymi þér ei. Ég lifi þá aldrei ánægjustund, ef aðra þú faðmaðir mey. Þú fréttir það aldrei, að ást mína geymi ég öðrum en þér, hvar sem dvelur í heimi. Og dauðinn skal einn okkur aðskilja hér, að eilífu hjarta mitt tilheyrir þér.“ „Þá kveð ég það allt, seni kærast er mér, nú kveð ég þig, unnustan ntín. Af elskandi hjarta svo óska ég þér alls yndis á vegununt þín. Og meðan að kúlnanna hvínandi bylur og kolsvartur reykurinn sjónir mér hylur, bið ég til himins með brennandi jtrá um bjartari heimkomu fósturjörð á.“ hhdrandi: „Hvað ertu eiginlega að gera, ^elena mín?« >>Eg er að dást að perlunum mínum,“ svaraði hún, en getur ekki fundið orð fyrir af þær tilfinningar, sem hana langar til að tjá. >>Viltu kannski fá aðrar nýjar?“ spyr ar*n, reiðubúinn til að gleðja hana. >>Nei, — nei.“ Hún var fljót að svara ^Þurningu hans. „Ég mun alltaf halda mest ^ ^essar Perlur. Manstu það, Frédéric, h>, , nefndir þessa perlufesti fyrsta spor 1 a léttúðarbrautinni?" s- ann rís á fætur til að faðma hana að tdh 6n Um ^e*® krosrr hann leynt við þá v , u^sun, að svo var viðskiptaláni hans og Sengni fyrir að þakka, að hann gat með dýr ^eync^ ^a^t skipti á upprunalegu, ó- r u perlufestinni og þessari hér, sem var ^verulega mjög mikils virði, — já, svo ái’eið Vmi^’ að Eonan hans elskuleg gat því an^ega eEki gert sér neina grein fyrir HEi M Svo kysstust þau faðmlaga bundin í bönd, og blikuðu á augunum tár, en fuglarnir sungu á fagurri strönd, og friðsæl var nóttin og klár. Til himins þá augum hann harmþrunginn renndi, en heiðskír í fylkingu máninn þá sendi, ástblíða geisla frá upphiminsleið, er elskendur kvöddust um miðnæturskeið. Að morgni, er sólin var svifin úr mar, sungu við lúðurhljóð þá. Lautinant Hjálmar í liðinu var og ljómandi sverðinu brá. „Nú kveð ég minn föður og kærustu móður, ég kveð ykkur öll, bæði systur og bróður. Nú kveð ég þig, ástmey, þó kvöl það sé hörð, nú kveð ég Júg yndæla feðranna jörð. Áfram við stríðslúðra hljóðföllin há herinn í fylkingum tróð. Hrað skreiður flotinn á bárunum blá brunaði Frakklands á slóð. Framtíðin beið þar í blóði og sárum, brennandi rústum og ástvinatárum. og enginn gat vitað, hvort ætti hann þá aftur sitt langþráða fósturland sjá. JLISBLAÐIÐ 143

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.