Heimilisblaðið - 01.07.1962, Síða 38

er holí
Ihans 9000 hitaeiningum á klukkustund.
Skíðastökk og sund eyðir 500—600 hita-
einíngum á klukkustund, og mjög svipað
er að segja um hvatlegan gang, einkum sé
hann upp í móti, og þarf þó ekki mikinn
halla til.
Eftir Curtis Mitchell.
Það tekur yður stundarfjórðung, í
mesta lagi, að lesa þessa grein, en sá
stundarfjórðungur getur orðið ein-
hver hagnýtasti á æviferli yðar —
ef þér aðeins kærið yður um.
Hreyfingin viðheldur hreysti hins heil-
brigða og hjálpar hinum sjúka til heilsu
aftur. Um þetta eru læknar sammála. Þeir
eru einnig á einu máli um það, að hreyfing-
in verði að vera reglubundin og auk þess
í svo ríkum mæli, að lungu og liðamót öll
og vöðvar komist í notkun, þannig að hinar
ótölulegu háræðar líkamans þenjist út.
Læknar hika við að ráðleggja mönnum
sérstakar tegundir íþrótta, því að mikið er
undir líkamsástandi hvers einstaklings
komið. Engu að síður má þó benda á ein-
stök almenn ráðleggingaratriði, sem grund-
vallast á niðurstöðum lækna, varðandi
ýmsa aldursflokka fólks.
Ekki má samt taka þessa flokkaskipt-
ingu allt of bókstaflega. Þar er aðeins bent
á, að í hverjum flokki um sig séu nefndar
tegundir íþrótta helzt viðeigandi, en þar
með ekki sagt, að þær séu ekki hentugar
fyrir fólk í hvaða aldursflokki sem vera
skal; allt er undir því komið, hversu gott
eða slæmt líkamsástand viðkomandi manns
er.
Frá 20—30 ára: Tennis, badminton, fót-
bolti, róður, lyftingar, sund, skíðaíþróttir
og glíma eru einkar heppilegar íþróttir fyr-
ir ungt fólk, sem með iðkun þeirra getur
fengið útrás fyrir bæði líkamlega og and-
lega aukaorku. Líkamsfræðingar hafa kom-
izt að raun um, að tennisleikari, sem held-
ur sér í stöðugri æfingu, eyðir sem svarar
4000 hitaeiningum á klukkustund, og á því
augnabliki, sem hann tekur snöggt tilhlaup
til að forða boltanum frá því að fara of
langt aftur fyrir sig, samsvarar orkueyðsla
30—40 ára: Þeir, sem komnir eru á
þennan aldur, myndu e. t. v. heldur kjósa
íþróttagreinar eins og handbolta, kricket,
hestamennsku og skautahlaup, sem allar
hafa það til síns ágætis, að þær þjálfa
vöðva líkamans í báðum hliðum jafnt, and-
stætt því sem t. d. tennis gerir, sem þjálfar
aðallega vöðva annarrar hliðarinnar. Á
þessum árum eykst yfirleitt ábyrgðartil-
finning manna; þess vegna er það einkar
þýðingarmikið, að jafnvægislaust og að-
þrengt fólk iðki einhverja hreyfingar-
íþrótt meðan það er á þessum aldri; íþrótt,
sem kemur hreyfingu á blóðið og krefst
jafnframt einbeitingar, er leiði hugann fra
önn og áhyggjum hversdagsins.
40—50 ára: Á þessum árum ætti maður
að halda áfram að stunda þær íþróttir, sem
maður hafði yndi af áður — sund, tennis,
skíðagöngu o. s. frv. — en í öllu meira
hófi. Leikið færri tennisleiki en áður, og
gætið þess að velja nokkurn veginn jafn-
aldra mótleikara. Fólki á þessum aldri er
gjarnt að takmarka íþróttaiðkanir sínar
við helgarfríin; en hafi maður lítið sem
ekkert hreyft sig alla vikuna, er maður
heldur ekki orðinn íþróttamaður fyrirvara-
laust á laugardegi eða sunnudegi. Róðrar-
vél eða hjólreiðamaskína niðri í kjallara
getur e. t. v. hjálpað sumum til að viðhalda
þrótti líkamans, svo hann sé betur undir
það búinn að leggja að sér við íþróttir yfir
helgina. ,
Læknar, sem um þessi mál hafa fjallað,
telja það mikilvægt, að fólk fái á þessufl1
árum einhverja hreyfingu daglega. Hjarta-
sérfræðingurinn dr. Dudley White ráðlegg'
ur sumum stigagang, og sjálfur lætur hana
það aldrei undir höfuð leggjast að nota
fæturna. Þegar hann fyrir nokkrum árun1
átti að halda fyrirlestur í blaðamannafé'
lagi í Washington, tók stjórn félagsins a
móti honum í forsalnum. „Hvað eigum við
að fara hátt upp?“ spurði hann þegar for'
170
HEIMILISBLAÐl5