Heimilisblaðið - 01.11.1972, Side 33

Kalli og Palli eiga annríkt. Þeir hafa boðið öll-
um vinum sínum í hátiðaveizlu. Það á að slá
köttinn úr tunnunni og þeir eru að ljúka við að
fylla tunnuna með sælgæti. „Þú ert víst góður
félagi," segir Palli við apann Cæsar, sem býður
hjálp sína við að hengja tunnuna upp. Þá er allt
tilbúið og leikurinn getur hafizt. „En hvað í ósköp-
unum er orðið af Cæsar? En nú er hann ekki
viðstaddur til að slá köttinn úr tunnunni." „Það er
leiðinlegt," segir Kalli. Það var Júmbó, sem sló
botninn úr tunnunni og Cæsar fylgdi með honum.
Hann hafði falið sig í tunnunni og gert sér að
góðu sælgætið í henni.
„Ég skal segja þér nokkuð," segir Palli við
storkapabba, „ég er svo gleyminn að ég verð að
binda hnút á vasaklútinn minn til að minna mig
á það, sem ég þarf að muna." Storkapabbi segir
héranum frá þessu snjallræði og hann flýtir sér
til gíraffans og slöngunnar og segir þeim frá þessu.
En hvað er það þá sem þau þurfa öll að muna?
Jú, það er afmælisdagur Kalla og Palla — og þá
á að halda veizlu! Til hamingju!