Heimilisblaðið - 01.01.1982, Blaðsíða 24

Kalli og Palli eru glorhungraðir. Nú standa þeir
undir stóru perutré. Falleg og stór pera hangir beint
yfir höfði þeirra og margar aðrar smærri. En því mið-
ur ná Kalli og Palli ekki í þær. Þeir kalla á stóra gír-
affann og segja honum frá stóru safarlku perunni í
trénu. Þeir biðja hann því að ná henni fyrir sig, þvl
hann sé svo hálslangur. Þegar að trénu kemur þakkar
gíraffinn þeim fyrir að sýna sér perutréð. Þegar hann
hefur náð perunni og étið hana segist hann aldrei
hafa smakkað jafn góða peru. „Okkiu: hefði verið nær
að fara heim og ná í stiga,“ segja bangsamir.
Kalli og Palh hafa fengið lítinn bát lánaðan í helg-
arferð. Sólin er nú að ganga til viðar og þeir finna
eyju og tjalda þar. Sól er nú löngu sezt og tunglið
gægist fram undan skýi, meðan Kalli og Palli sofa í
tjaldi sínu og hrjóta. Þegar þeir vakna um morgun-
inn og gægjast út um tjalddyrnar verða þeir undr-
andi. „Eyjan okkar hefur fengið fætur og hala,“ segir
Kalli. „Eigum við þá að kalla hana Fótaey eða
kannski Halaey!" segir Palli. „Þið skuluð ekki kalla
mig Halaey," segir Maren flóðhestur, „og komið ykk-
ur sem fyrst af baki mínu.“