Heimilisblaðið - 01.01.1982, Blaðsíða 5

var eini iðnaðurinn í landinu, sem heitið
gat, er þó enn í dag þrír fjórðu af allri
framleiðslu landsins hvað þjóðartekjur
varðar. Og hann tekur við meginþorranum
af vinnukrafti landsmanna. Atvinnuleysi
er harla lítið vandamál. 1 júlí 1965 voru
— segi og skrifa — tíu atvinnuleysingjar
í öllu landinu, en lausar stöður voru af því
opinbera taldar 915 á sama tíma.
Og allt þetta framtak og framleiðsla á
sér stað á svæði, sem er aðeins 50 kílómetra
langt og tæplega 17 kílómetra breitt. Það
er að vísu nokkru stærra ef með er talið
það sem er undir yfirborðinu, því að Lúx-
embúrg hefur fengið leyfi til að sprengja
námugöng undir belgískt og franskt lands-
svæði. Þar er um að ræða svæði suðvestur
af hertogadæminu, frá Dudelange gegn-
um bæina Esch-sur-Alzette og Differdange
til Rodange. Þar er ryðbrúnn litur jarð-
vegarins nægur vitnisburður um jámið í
jörðu niðri. Reykspúandi ofnferlíki, eld-
i'auð næturský, endalausar raðir flutninga-
bíla og jámbrautarlesta, allt ber þetta
vitni um athafnimar á þessu auðuga námu-
svæði.
Hjarta stórhertogadæmisins. En hversu
þýðingarmikil sem gróskan er í hinum
i’eykmettuðu og rykugu námubæjum, þá
eru þeir ekki hið sanna andlit Lúxembúrg-
ar. Hjarta þessa dvergríkis er að finna í
hinu suðlæga Le Bon Pays, þar sem lítil
bændabýli njóta friðsældarinnar á bökkum
krókóttrar ársprænu. Maður á gjaman að
ferðast um Oesling, sem á upptök í Ard-
ennafjöllunum og seytlar milt um norður-
héruðin. En fyrst og fremst á maður að
gefa sér tíma til að skoða hina sérstæðu
höfuðborg, sem hefur vaxið á og utan um
stóran hamar sem nefnist Bock. Bærinn
var víggirtur öldum saman og þekktur sem
Gíbraltar Mið-Evrópu.
Bærinn Lúxembúrg skiptist ekki aðeins
af hinum tveim djúpu árdölum Alzette og
Petmsse, heldur auk þeirra af fjölmörg-
um skurðum og tjörnum, rétt eins og hann
hafi verið sundur rifinn af geysisterkum
hrammi. 66 brýr tengja hina ýmsu bæjar-
hluta höfuðstaðarins. Sumar þeirra eru
háar bogabrýr gerðar úr steini, eins og t.
d. Pont Adolphe. Aðrar era ofur smáar,
miðaldalegar og myndrænar. Og frá flest-
um þeima er dásamlegt útsýni. Bezt að
láta ógert að líta niður, ef manni er svima-
gjamt! Það er ærið langt niður að vatns-
yfirborðinu, gilbotninum eða ofan á húsa-
þökin fyrir neðan . ..
Afdrifaríkast fyrir höfuðstaðinn er það,
að hann liggur alveg í miðju landsins —
sem er reyndar aðeins 85 kílómetra langt
frá norðri til suðurs og 55 kílómetrar frá
austri til vesturs. Hafi maður löngun til
að aka upp í Ardennafjöll, er maður kom-
inn þangað á hálftíma. Langi mann held-
ur til að reika um í landbúnaðarhéraðinu
Le Bon Pays eða um námasvæðin, þá tek-
ur heldur ekki nema u. þ. b. hálftíma að
komast þangað. Ef maður hins vegar, eins
og ég, vill öllu fremur komast í hvíldar-
stað með baði, nuddi, sundaðstöðu og
göngu gegnum skóg og blómagarða, þá er
sömuleiðis aðeins hálftíma ferð til Mon-
dorf-les-Bains.
Flestir evrópskir bæir, sem ekki geta
státað af hærri íbúatölu en 80 þúsundum,
fiæmur en höfuðstaður Lúxembúrgar, eru
brenndir marki útkjálkans. Engu að síður
er höfuðstaðurinn Lúxembúrg stórborg —
samkomustaður framámanna í stjórnmál-
um frá flestum hornum heims. Þetta er
eins og vasaútgáfa af París, með sendi-
ráðum, ráðuneytum, opinberum bygging-
um og skemmtigörðum. Gamla stórhertoga-
höllin gnæfir í nánd við Place Guillaume,
grænmetistorgið. Enn ein mótsögnin —
göturnar og húsin eru þýzk ásýndum, en
samt eru öll götunöfn á frönsku, og í and-
rúmsloftinu ríkir gallískur léttleiki.
HEIMILISBLAÐIÐ
5