Í uppnámi - 25.04.1902, Síða 14

4
Það er óskrásett regla meðal taflmanna, að þegar hrókar úr öðru
liðinu standi á sömu reitalínu og drottningin úr hinu, þá skuli þegar
færa hana og það þó menn standi á reitunum í milli. Þetta er ef til
vill of mikil varúð, en nauðsynleg er hún þegar drottningin stendur
fyrir framan konginn, því að þá má ætíð búast við að hún verði
gjörð að lepp af óvinahrók, og ávallt skal gæta bezt drottningarinnar,
þegar hún er nálægt konginum. Einn liinn bezti staður fyrir hana í
meðaltaflinu er c2[c7], þegar drottningar-biskups-peð hefur verið fært
fram um einn reit. Hér getur hún snúið sér til beggja fylkingar-
armanna og stendur á kongshrókspeðinu, sem opt er næsta veikt fyrir,
og svo getur drottningarhrókur komizt á framfæri. Aðrir heppilegir
reitir fyrir drottninguna eru b3 [b(i], d2 [d7] — ef drottningar biskup er
komin út — og stundum e3 [e6] og g3 [g6]. Eigi skuluð þér nota
drottninguna til sóknar eða varnar, þegar þér getið eins vel no'tað
aðra menn til þess; og sjaldan er gott að gjöra atlögu með henni
nema í samvinnu við einhvern annan mann. Sumir hafa mikla fýsn
til að skáka, hvenær sem þeir komast höndunum undir, en slíkt
er athugavert; það er gömul og góð regla: “Forðist gagnslausar
skákir”, og þér getið verió viss um, að skák, sem gefin er án
nokkurs augnamiðs, muni að öllum líkindum vinna yður meira tjón
en gagn.
Margir óæfðir taflmenn eru býsna tregir til að hróka. Hvenær
hróka ber og hvenær ekki, kennir reynslan bezt, en þar sem þér eruð
eigi æfður, skal það tekið fram, að bezt mun vera að liróka snemma
og kongsmegin. Ef þér hafið lialdið, að lirókun gæti unnið yður
ógagn, þá er það líklega af því, að þér hafið hugsað yður, að þegar
kongurinn væri settur á þenna fasta stað, mundi óvinurinn gjörla sjá,
hvar hann eigi að leggja að og safni því liði sínu þangað. Þetta er
mikið rétt, en þér munuð sanna, að það sé hættulegra að fresta
hrókun, að hægra sé að leggja að konginum á hans eigin reit og að
þér getið orðið neyddir til að færa konginn og þannig tapað rétti til
að hróka. Hrókunin gefur líka konginum tryggt hæli að minnsta
kosti um stundar sakir, en yður sjálfum tíma og hrókum yðar færi á
að komast út. Höfuðreglurnar fyrir góðri skák eru að koma mönnunum
fyrst út og svo að gjöra atlögu. Hrókun drottningarmegin veitir
konginum að vísu eigi eins tryggt hæli og hin, en stundum er þó
ráðlegt að hróka svo, einkum ef mótleikandi hefur hrókað kongsmegin
og þér því viljið sækja fram með peðunum í kongsfylkingunni. En
þegar liann hefur hrókað drottningarmegin, þá er rétt af yður að
sækja fram með peðunum í drottningarfylkingunni, en auðvitað í skjóli
aðalmannanna. Vegna atlagna af þessu tagi er það venjulegast tryggara
að liróka kongsmegin. Stundum getur það horið að, að heppilegra sé