Í uppnámi - 25.04.1902, Blaðsíða 24

14
Parvis þagði og starði’ og starði,
Starði og hugði, en ekkert dugði,
Lengi sat hann, sat hann lengi,
Sorti flaug yfir þrútin augu.
Loks er ætlaði’ hann upp að standa,
Öllu að fleygja og sjálfur deyja,
Þá var hönd hans hendi snortin —
Hjartfró var það með svipinn
bjarta.
Eptir langa örvæntingu
Augun voru tárum lauguð,
Nú sá hún allt, sem átti’ að gjöra
Og ástin skein í gegnum tárin:
“Slepptu’ ei henni Hjartfró þinni
En hrókunum skaltu fórna báðum,
Leik fram biskupi’ og leik fram peði
Og láttu riddarann síðan máta!” —
Hrökk við Parvis, horfði á borðið,
Hjartað ætlaði’ af gleði að springa.
“Skák!” hann sagði’ í hálfum hljóðum,
En höndin skalf ei í leiknum þessum.
Brátt var forðað fylki hvítum,
I fimmta leik var mát hinn svarti,
Og svartara en allt af sorg og reiði
Var svipur Hússeins. er burtu geklc
liann.
TÖFL.
43. Varnarleikur Philidors.
Paui. Mobphy. Friederich
August Karl
hertogi af Brúnsvík
og Isouard greiíi.
Hvítt. Svart.
1. e2—e4 e7—e5
2. Rgl—f3 d7—d6
3. d2—d4 Bc8—g4
Þessi svarleikur svarts tíðkaðist
allmikið fyr meir, en er samt fortaks-
laust linari en e5 X d4.
4. d4 X e5 Bg4 X f3
5. Ddl x f3 d6xe5
6. Bfl—c4 Rg8—f6
Betra væri Dd8—f6 eða Dd8—d7..
7. Df3—b3 Dd8—e7
8. Rbl—c3 c7—c6
Hvítt hirðir eigi um að vinna
peðið á b7, þá hefði svart getað
farið í drottningarkaup á b4, en
hvitt hefur hærra takmark svo sem
hinum mikla meistara var eiginlegt,
eins og Steinitz tekur fram í athuga-
semdum við þetta tafl.
9. Bcl—g5 b7—b5
I stað þessa lélega svarleiks hefði
svart átt að leika De7—c7.
10. Rc3xb5 c6xb5
11. Bc4 x b5j- Rb8—d7
12. 0—0—0 Ha8—d8
13. Hdl X d7 Hd8xd7
Steinitz segir um þetta hér: “allt
öflugt og nákvæmt” og um tafllokin
segir hann, að þau séu “mjög finn
endir hins ágætasta tafls.”
14. Hbl—dl De7—e6
15. Bb5xd7f Rf6xd7
16. Db3—b8f Rd7xb8
17. Hdl—d8=þ.
Þetta fagra tafl var teflt í italska
söngleikahúsinu í París í október-
mánuði 1858. Teflendurnir sátu i
stúku hertogans og tefldu meðan
leikið var hið fræga leikrit “Rakariun
frá Sevilla” eptir Beaumarchais.