Í uppnámi - 25.04.1902, Blaðsíða 17

Í uppnámi - 25.04.1902, Blaðsíða 17
7 verið gefiu) og með aðgætni mun svart fá betra tafl upp úr þessu. Ef svart liins vegar leikur 5...., d7—d6, vandast undir eins málið, því að livítt heldur taflinu þannig áfram: 6. Rf3 x e5, Dd8—e7 (ef d6 x e5, þá 7. Bc4xf7f og nær drottningunni), 7. Bc4xf7f, Ke8—d8; 8. 0—0, De7xe5; 9. Hfl—el, De5—f6 (ef Bc8—g4, þá 10. Helxeð, Bg4 xdl; 11. Bcl—g5f, Kd8—c8; 12. Halxdl o. s. frv.); 10. Hel—e8-þ, Kd8—d7; 11. Ddl—g4f, Kd7 — c6; 12. Bf7—döþ og vinnur. Það kemur næsta opt fyrir í taflbyrjunum einkum í franska leiknum, þegar leikandi hefur hrókað kongsmegin og riddarinn stendur ekki á f6[f3], að mótleikandi tekur kóngshrókspeðið með biskupi og skákar; ef kongur tekur svo biskupinn, skákar hann aptur á g5 [g4] með riddaranum og nær ágætu atlögufæri. Þetta skal hafa í hyggju, þegar riddari er færður frá f6 [f3]. Eptirfarandi leikar, sem opt koma fyrir í tefldu tafli, sýna ljóslega hættuna í þesskonar taflstöðu: 1. e2 —e4, e7—e6; 2. d2—d4, d7—d6; 3. Rbl—c3, Rg8— f6; 4. Bcl—g5, Bf8—e7; 5. Bg5xf6, Be7xf6; 6. Rgl—f3, 0—0; 7. Bfl—d3, c7—c5; 8. e4—e5, Bf6—e7; 9. h2—li4!, Rb8—c6?; 10. Bd3xh7f, Kg8xh7; 11. Rf3—g5f, Be7xg5; 12. h4xg5f, Kh7—g8; 13. Ddl—h5, f7—f5; 14. g5—g6 og mátar í næsta leik. Svart hefur ekki gætt snarpleika atlögunnar, en í veg fyrir hana mátti koma með 9........, f7—f5; líka liefði mátt reyna 11....., Kh7—g6, en þá var að vísu glappaskotið gjört, því að 12. Ddl—d3f, f7—f5; 13. e5xf6f (í frhl.), Kg6xf6; 14. Dd3—f3f, Kf6—g6; 15. h4—h5f, Kg6—h6; 16. Df3—d3, og mátar í fám leikum eða nær, drottningunni. í skozka bragðinu eru ýmsar leynigrafir; 1. e2—e4, e7—e5; 2. Rgl—f3, Rb8—c6; 3. d2—d4, e5xd4; 4. Bfl—c4, Bf8—c5; 5. Rf3 —g5, Rg8—h6; 6. Ddl—h5, og svart þarf að valda kongsbiskupspeð sitt betur og það ætti að gjöra með Dd8—e7, en ef 6........, Rc6—e5, vinnur hvítt mann við hinn kringilega leik 7. Rg5—e6 og það næsta kænlega sem sé þannig: 7..........., d7xe6; 8. Dh5xe5, Bc5—f8; 9. Bclxh6, f7—f6; 10. De5—h5f, g7—g6; 11. Dh5—h4; ef svart hefði leikið 6....., Dd8—e7 eins og vera bar, þá 7. 0—0, d7—d6; 8. f2—f4? (h2—h3 er nauðsynlegur leikur), Bc8—g4; 9. Dh5—h4, Bg4—e2; 10. Bc4xe2, d4—d3f; 11. Kgl—hl, d3xe2; 12. Hfl—el (eða f3), Rc6—d4 og vinnur skiptamuninn. — Enn er í sama bragði ein eptir 1. e2—e4, e7—e5; 2. Rgl—f3, Rb8—c6; 3. d2—d4, e5xd4; 4. Rf3xd4, Bf8—c5; 5. Bcl—e3 og ef svart nú í stað hins retta leiks hér, Dd8—f6, léki Rg8—f6, tapaði það manni við 6. Rd4xc6. Annað markvert atriði mætti og taka fram. Eptir fjóra fyrstu leikana kynni hvítt að leika 5. c2—c3 í stað Bcl—e3 og þá ætti svart að leika Dd8—e7, en ekki Dd8—f6; það sýnist að vísu ekki miklu muna, en sá leikur mundi þó l.oma livítu í dálitlar kröggur.

x

Í uppnámi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Í uppnámi
https://timarit.is/publication/436

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.