Í uppnámi - 25.04.1902, Qupperneq 46

—Hinn 14. og 15. inarz voru haldin hin árlegu ritsímakapptöfl milli
Englendinga og Bandamanna um bikar Sir George Newnes’ (sbr. “I Upp-
námi” T. bls. 65). Nú unnu Ameríkumenn með 51/2 stigi, Englendingar
fengu 4V2 stig:
1. Ameríka. H. N. Pillsbury 7. stig 1. T. England. F. Lawrence . V, stig
2. J. F. Barry . . . V. 11 2. James Mason V, n
3. F. J. Marshall . . 0 11 3. H. E. Atkins 1 ii
4. A. B. Hodges í 11 4. F. J. Lee .... 0 ii
5. E. Hymes V. ii 5. D. Y. Mills . . . V. ii
6. H. G. Voigt . . . Vi ii 6. G. E. H. Bellingham V. ii
7. E. Delmar 0 ii 7. H. W. Trenchard . 1 ii
8. C. J. Newman . V. ii 8. J. H. Blake . . . V. ii
9. C. S. Howell . . í ii 9. E. P. Mitchell . 0 ii
10. H. Helms í ii 10. T. B. Girdlestone . 0 ii
572 stig 47. stig
PilTjSbuby og Marshall, sem verið höfðu á skákþinginu í Monte Carlo,
voru staddir í Lundúnum, þegar ritsímatöfiin voru haldin, og teffdu þvi
skákir sínar við borð gegn Englendingunum.
—Það er víst, að Friðþjófur og Björn tefldu aldrei skák, heldur hnefatafi
eins og segir i hinni fornu íslenzku sögu; en Tegnúb hefur í sinum ágætu
söguljóðum tekið sér það skáldaleyfi að láta þá sita að skáktafli, þar sem
“renndir silfri og rauðagulli reitir
skiptust borði á.” Hann lætur þá
lika tala litið eitt um taflstöðuna, og
hefur það orðið til þess að menn
hafa leita/.t við að finna, hvernig
taflið hefur staðið, eptir þeim orðum,
er hann lætur þá skiptast á. Af
því að vér gjörum ráð fyrir, að
mörgum af lesendum vorum, er
yndi hafa af Friðþjófssögu, muni
þykja gaman að sjá tilraunir manna,
til að “illustrera” 6. kvæði sögunnar,
birtum vér hér tvö þesskonar skák-
dæmi. Hið fyrra er eptir hinn
alkunna svenska skákdæma- og skák-
ritahöfund, skáldið Johann Gust.
Schultz, og er birt i skákdæmasafni
hans, er kom út 1862. Hið síðara er eptir þýzkan mann, E. Qijiíllmalz,
og var prent.að i “Berliner Schaehzeitung” 1861. Þess skal gætt við dæmi
J. G. Schultz.
(Björn.)
Svart.
Hvítt.
(Friðþjófur.)
Hvitt mátar að minnsta kosti
i 10. leik.