Heimir - 01.03.1910, Blaðsíða 3

HEI MIR
147
ef brennir ei gæfunnar fjanda—
sóttkveikjuefniö í anda.
En hvaö sem þér auSnast og hvert sem þig her,
sé hvervetna sólskin og hlýja meö þér,
því kuldinn er fullnógur eins og hann er.
Með yl skaltu honum mæta,
og blíðka lífið og bæta.
Kr. Stefánsson
ÞJÓÐERNISVERNDUN
Um fátt hefir verið meira rætt og ritað á meðal vor Vestur-
íslendinga en viðhald þjóðernis vors hér í landi. I raun og veru
er það að bera í bakkafullan lækinn að bæta nokkru við það.
En þar sem málefnið er svo afar þýðingarmikiö í sjálfu sér,
ætti það að vera íhugað oft og rækilega.
Yfirleitt virðast menn vera samdóma um að æskilegt sé að
vér Vestur-íslendingar verndum þjóðerni vort í lengstu lög.
Þó eru nokkrir til, og á meðal þeirra skýrir og hugsandi menn,
sem halda fram að heppilegast væri að vér rynnum sem allra
fyrst saman í eina heild með öðrum þjóðum,sem hér búa, rnynd-
uðum með þeim eina Kanadiska þjóð. Hvað hafa nú þessar
tvær hliðar til síns máls ?
Þeir sem halda fastast fram að vér eigum að vernda þjóð-
ernið af öllurn kröftum hafa oft notað orðið þjðÖcrni í of óá-
kveðinni merkingu. Það hefir verið gert að því sem Þjóðverjar
nefna Schlagwort, nefnilega orði, sem menn viðhafa yfirleitt og
finst mikið til koma, en sem, þegar það er brotið til inergjar,
hefir nrjög litla ákveðna meiningu að geyma.
Þjóðerni er vanalega álitið að vera alt það sem einkennir
einhverja þjóð og gerir hana að sérstakri heild, þegar hún er
borin saman við aðrar þjóðir. I fyrsta lagi er það máliö og