Kirkjuritið - 01.06.1935, Qupperneq 18

236
Páll Sigurðsson:
Kirkjuriti'ð.
um afstöðu til verðmæta lífsins, einkum í fjármálum og fé-
lagsmálum. Þetta stríð útheimtir, að sérhver trúarleg af-
staða til verðmæta lífsins leggi tafarlaust niður allan inn-
byrðis vopnaburð, og gangi fylktu liði fram til sóknar og
varnar sérhverju því, sem rétt er frá sjónarmiði guðs-
ríkishoðskapar Krists. Er þess að vænta, að Kirkjufélagið
eigi eftir að leysa hér af hendi mikilvægt starf fram-
vegis, til blessunar öldum og óhornum. En að starfsemi
Kirkjufélagsins hefir orðið arðberandi og hlessunarrik
fyrir þjóðarbrotið vestan hafs, byggist á því, að Kirkjufé-
laginu hafa verið sendir
ágætir foringjar.
Prestar Kirkjufélagsins hafa æfinlega verið áhugasamir
og ötulir kirkjunnar þjónar; eru þeir lifið og sálin hver
i sínum söfnuði. Vil ég hér sérstaklega minnast hins dug-
andi, núverandi forseta Kirkjufélagsins, séra Kristins K.
Ólafssonar. Hann þjónaði Dakóta-söfnuðunum, ásamt
mér, á mínum árum vestra, meðan leiðirnar voru ennþá
aðskildar. Stóðum \ið þá oft á öndverðum meiði, og sitt
sýndist hvorum. En er saman dró, var hann manna fús-
astur til að rétta fram sína öflugu bróðurhönd; og var
það meðal annars fyrir tilstilli lians, að um samleið gat
verið að ræða.
Þegar litið er yfir starfsemi Kirkjufélagsins i hálfa
öld, verða það þó einkum þrír foringjar, sem gnæfa
yfir. En það eru þeir séra Jón Bjaniason, séra Friðrik
J. Bergmann og séra Björn B. Jónsson; tveir hinir fyr-
nefndu dánir, en hinn þriðji enn á lifi. Eru þeir allir
þektir hér heima. Um séra Jón segir Þórhallur Bjarnason
biskup: „Það hefir varla annar maður íslenzkur, að Jóni
Sigurðssyni fráskildum, þessa síðustu mannsaldra haft
jafn mikla leiðtoga hæfileika og séra Jón Bjarnason“. Séra
Jón var maðurinn með hið hreina, guðelskandi hjarta.
Séra Friðrik tel ég einnig liafa unnið Kirkjufélaginu hið
þarfasta verk. Og nú á það þvi láni að fagna að eiga enn
hjá sér séra Björn, sem hefir viljað sameina í sjálfum