Kirkjuritið - 01.06.1936, Side 30

KirkjuritiS.
KIRKJAN OG ÁFENGISMÁLIN.
Ég hefi oft orðið þess var, að það eru allmargir, sem
draga það í efa, hvort rétt sé, að kirkjan taki afstöðu
til liinna ýinsu þjóðfélagsvandamála og láti sig þau ein-
hverju skifta, eða gefi sig eingöngu að eilífðarmálunum.
Ef dýpra er nú horft inn í þessa skiftingu kemur það í
Ijós, að vandamál dagsins í dag verða ekki skilin frá ei-
lífðarmálunum, því að: „Hvert augnablikskast, livert
æðasiag er eilífðarhrot —-----A milli augnabliksins
og eilífðarinnar, trúarinnar og veruleikans, verða því
engar linur dregnar. Alt er i órofa samhandi, andinn og
efnið, jafnvel hin kristna kirkja er háð óteljandi öflum
að utan, sem gera hana ýmist sterka eða veika, áhrifa-
mikla eða áiirifalitla, eftir því hvaða öfl eru þar að verki.
Stundum fer lieitur vakningablær í gegnum hugina, og
gerir þá móttækilegri en ella fyrir ýmsum æðri sann-
indum. Stundum eru liugir heilla þjóða eins og lokaðir
fyrir öllu sliku. Það er eins og liöggvinn sé sundur „þráð-
urinn að ofan“ og um það eitt er lnigsað að lifa fyrir
daginn í dag. Þetta þekkja allir, sem við einhver andleg
mál fást, og á þessu veltur oft, liversu ávaxtaríkt starf
þeirra verður, hvort heldur það eru preslar, kennarar
eða einhverir aðrir. Það er oft erfitt að greina upptök
þessara strauma i þjóðlifinu, en ef það væri hægt, væri
þar vissulega verkefni fyrir kirkjuna, og stundum finst
mér frá mínu leikmannssjónamiði hún lielzt til mikið
lifa í forliðinni, en gjöra sér minna far um það en vert
væri, að varpa ljósi á vandamál dagsins í dag frá sjón-
armiði kristindómsins. En mér virðist það augljóst mál,