Kirkjuritið - 01.03.1937, Blaðsíða 27

Ivirkjuritið.
Um kristniboð.
105
Eins og þegar er sagt, vorum vér íslendingar ekki svo
lánsamir, að starfsmenn þessa einstæða trúboðs fengju
nokkura fótfestu vor á meðal.
En samt fór það svo, að um svipað leyti eða litlu síð-
ar en kristniboðsfélög tóku alment til slarfa innan
evangelisku kirkjunnar i byrjun 19. aldar, þá átti kristni-
boðsmálið ýmsa góða vini hérlendis, — eirikum norð-
anlands — bæði meðal presta og leikmanna.
Séra Jón Jónsson lærði á Möðrufelli í Eyjafirði, er
andaðist 1846 eftir 63 ára prestsstarf, stofnaði kristi-
legt smábókafélag árið 1815, og birti ýmsar frásögur frá
kristniboði í þeim smáritum, er sá félagsskapur gaf út.
Hann safnaði og fé til krislniboðs, er hann sendi árlega
kristniboðsfélagi Dana, er stofnað var árið 1821.
Tengdasonur hans, séra Hálfdán Einarsson prófastur
á Eyri við Skutulsfjörð, var síst minni trúboðsvinur en
séra Jón. Séra Hálfdán safnaði árlega fé til kristniboðs
’ Prófastsdæmi sínu og sendi erlendum kristniboðsfé-
lögum. Hann gaf kristniboðsfélagi Dana 100 rikisdali
al dánarbúi sínu og reyndi að fá aðra presta og Helga
uiskup Tliordarsen til að sinna því máli.
Eegursta og skýrasta dæmið um kristniboðsáhuga
séra Hálfdánar er bréf, sem harin skrifaði 1854 Helga
syui sínum, síðar forslöðumanni Prestaskólans í Reykja-
vik. Hafði Helgi Hálfdánarson þá nýlokið háskólanámi,
eins og bréfið sýnir.
Er bréfið birt í „Yerði ljós“ árið 1904 af sonarsyni
sera Hálfdáns, dr. Jóni Helgasyni biskup.
Bréfið er á þessa leið:
„Eyri i janúar 1854.
Elskaði son!
Ég samfagna þér, að þú ert nú loksins sloppinn úr
löngu og ströngu stríði, já, ég samfagna þér hjartan-
lega. Þó er þetta ekki aðalefnið í þetta sinn, heldur á
það að verða einungis ein spurning til þín, sem ég hefi