Kirkjuritið - 01.07.1940, Qupperneq 8

248
Sigurgeir Sigurðsson:
Júlí.
þegar skólar voru reistir við hin fornu biskupssetur lands-
ins, og siðan þar sein kirkja og skóli unnu saman. Fyrir
það samstarf féll margur ljósgeisli frá Skálholti og Hól-
um yfir þetta land, sem lýsti þjóðinni á diminum dögum,
gaf lienni kjark og dug á þrautatímum og har uppi menn-
ingu hennar. Það stafar enn i dag Ijómi af bókvísindaiðk-
unum íslenzkra klaustramanna og klerka. — Atburðir í lif-
inu eru oft einkennilegir. Það er merkilegt mál og mikið
þakkarefni oss Islendingum, að vér skulum nú um þess-
ar mundir hafa aðstöðu til þess að reisa nýtt musteri til
menta- og menningarstarfa, þegar svo margar jijóðir horfa
á hin miklu verðmæti, sem menning þeirra hefir skapað
þeim, eydd og lögð i rústir. Kirkjur, háskólar og vísinda-
stofnanir, sem háru i sér skilyrði til þess að hefja þjóðir
á æðra stig menningar og farsældar, eru hrend í eldi eyði-
leggingarinnar, sumstaðar, þar sem hin glæsilegustu tákn
menningarinnar stóðu, stendur ekki steinn yfir steini. En
hér hefir risið upp fögur borg, sem ekki fær dulist,
glæsilegur háskóli, fegursta hygging landsins, og helgidóm-
ur hennar vígður i dag. Mér finst, að ég megi þakka i nafni
allrar liinnar islenzku þjóðar forvígismönnum háskóla-
byggingarmálsins fvrir það, að þeir gleymdu ekki að lielga
drotni stað í þessu húsi. Ef kapellan liefði gleymst, liefði
byggingin orðið fátæklegri, og þá hefði verið hér alt öðru
vísi um að litast i dag. Þá hefði verið hæði kaldara og
dimmara yfir húsinu. Ég get fullvissað yður um það, að
flestum foreldrum, sem sonu sína og dætur senda hingað,
er það mikilvægt mál, að sú lífsskoðun ríki innan vébanda
liáskólans, sem þessi kapella táknar. Og sennilegt er, að
jiað verði nú lýðum ljóst og auðskilið mál, að líf vort all
þarf að hyggjast á traustari grundvelli en veraldarhyggj-
unni einni, ef nýir og bjartir tímar eiga að geta runnið
upp. Það var sandur undir menningu þeirrar kynslóðar,
sem nú berst og hrýtur niður á vígvöllum Evrópu. Hún
vildi ekki trúa því, að Kristur væri foringinn og boðskap-
ur hans hjargið.