Kirkjuritið - 01.04.1943, Qupperneq 34

144
Friðrik J. Rafnar:
Apríl.
ingmn fortilverunnar, geti þvi ekki verið að ræða frá
bernsku.
Guðspjöllin eru furðanlega þögul um fyrstu 30 ár
Jesú. Og óneitanlega bendir sú þögn til þess, að frá þeim
tíma sé ekkert sérstakt að segja. Æskuár Jesú og heim-
ilishagir liafi verið með svipuðum hætti og annara sam-
tímamanna lians. Það er fyrst eftir skírnina, að liann
fer að vekja athygli. En er það skírnin sjálf, áhrif Jó-
annesar og innri vakning við það tækifæri, fyrir opin-
berun frá bæðum, sem vekur þá fullvissu Jesú, að hann
sé sá Messías, sem koma á? Og, er það samfara vakn-
ingu þessarar Messíasarvitundar, að hann hefur starf
sitt, vitandi, að það leiðir til fórnardauðans á krossi?
Þetta eru spurningar, sem margur hefir velt fvrir sér
og átt ógreitt um svör. Þessum spurningum svarar
Schuré í bók sinni á sinn bátt, og frá þvi vildi ég segja
hér, með tilliti til þess, að á Skírdagskvöld og aðfaranótt
föstudagsins langa er það, sem grasgarðsgangan og
málareksturinn fyrÍL- ráði Gyðinganna fer fram, þó að
vér í venjulegri hugsun vorri yfirfærum allt þetta til
föstudagsins. En það var á þessari nóttu, að örlög —
ekki Jesú — heldur mannkynsins voru ráðin.
Nokkru eftir að .Tesús er orðinn fulltíða, hóf Jóhann-
es skírari prédikun sína við Jórdansá. Prédil>un hans var
liörð og ósveigjanleg iðrunar- og afturhvarfsprédikun,
og að undirstöðu byggð á fullri vissu um nálæga komu
bins fyrirheitna Messíasar: „Gerið iðrun. Greiðið veg
Drottins, gerið beinar brautir hans. Ég skíri yður með
vatni, en sá er mér máttkari, sem kemur á eftir mér;
hann mun skíra yður með heilögum anda og eldi“. Til
þessa manns kemur Jesús og skírist af lionum, eins og'
hundruð eða þúsundir annara landa lians liöfðu gert.
Jóhannes væntir þess daglega, að hinn komandi Messías
birtist, og í sama vetfangi og hann sér Jesú álengdar,
fær hann vitrun: „Sjá, Guðs-lambið, sem ber synd