Kirkjuritið - 01.04.1943, Blaðsíða 38

148
Friðrik J. Rafnar:
April.
musterisins. Yndisfagrar konur sungu honum brennandi
ástaljóð. Básúnurnar dundu, og ótölulegar raddir hróp-
uðu: „Dýrð sé Messíasi, lsraelskonunginum“.
„Þessi konungur skalt þú verða, ef þú fellur fram og
tilbiður mig“, hrópaði rödd neðan úr djúpinu.
„Hver ert þú?“ spurði Jesús.
Enn var honum svift þaðan og settur á fjallstind
nokkurn. Fyrir fötum lians hlöstu við öll ríki veraldar
í gullnum ljóma. „Ég er konungur andanna og liöfðingi
jarðarinnar“, sagði röddin að neðan. „Ég veit, hver þú
ert“, svaraði Jesús, „þú kemur fram í ótal myndum, og
heiti þitt er Satan. Birztu í þinni jarðnesku mynd“.
Krýndur einvaldskonungur kom í ljós. IJann hafði ský
að liásæti. Fölur Ijósglamiii lék um höfuð hans. Þessi
skuggamynd har enn betur af, því að l)ak við hann var
allt umhverfið blóðlitað. Andlit hans var náhleikt, en
augnaráðið eins og sindraði af syerðseggjum. „Ég er
keisarinn“, sagði hann, „lút þú mér, og þá skal ég gefa
þér öll þessi ríki“. En Jesús svaraði: „Vik frá mér, freist-
ari, því skrifað stendur: Drottin Guð þinn átt þú að
tilbiðja, hinn Eilífa, og engan annan“. Þá hvarf sýnin.
Þegar Jesús var aftur orðinn einn i hellinum við
Engaddi, spurði hann: „Með livaða tákni á ég að sigra
makt myrkranna?“ „Með tákni manns-sonarins“, svar-
aði röddin að ofan. „Sýn mér þetta tákn“, sagði Jesús.
Skært stjörnumerki hirtist á himninum. Það voru
fjórar stjörnur, sem mynduðu kross. Jesús þekkti, að
þetta var fornt vígslumerki. Á elztu tímum höfðu synir
.Tafets tilbeðið það sem tákn hins jarðneska og liimneska
elds, sem tákn lífsins, með öllum unaðsemdum þess, og
tákn elskunnar með öllum liennar undragáfum. Síðar
liöfðu Forn-Egyptar þótzt sjá í því tákn liins mikla
leyndardóms, einingu þrenningarinnar, ímynd fórnar
hinnar ónefnanlegu, óendanlegu æðstu veru. Það var í
einu tákn lifsins, dauðans og upprisunnar, og þessvegna