Kirkjuritið - 01.04.1945, Síða 58

Apríl-Maí.
Nýr sáttmáli.
i.
Það var 8. maí, daginn þann, er lýst var friði í Evrópu.
Sólbjartur morgunn; vor í lofti. Hús borgarinnar og skip-
in á liöfninni eru í hátíðarskrúði. Fánar á hverri stöng
blakta við bláloftið liátt, eins og' höndum sé fórnað til
himins í bæn og þakkargjörð. Þegar ég hefi litazt um í
miðbænum, geng ég heim til mín, yfir Austurvöll. Um
leið og ég geng fram hjá minnisvarða Jón Sigurðssonar
og virði fyrir mér hátíðarsvipinn, sem í dag hvílir yfir
Reykjavík, er ég að hugsa um það, sem þessi dagur
muni boða og bera í skauti sínu. Verður það aðeins
vopnahlé, stund milli stríða? Eða það sem allir þrá:
Sannur friður á jörðu með Guðs velþóknun yfir mönn-
um, vaxandi velgengni allra þjóða, tryggðu frelsi smárra
þjóða jafnt sem stórra, vináttu og heilum sáttum milli
þeirra, er áður bárust á banaspjótum? Er að vænta þess
nýja heims, sem svo mikið er skrifað lun og skrafað,
J)essa betra heims, J)ar sem réttlætið á heima, frelsið og
friðurinn til handa börnum Jjeirra kvnslóða, er sjálfar
hafa lifað tvær heimsstyrjaldir, hvora anarri skæðari
og skelfilegri
Með Jjessar spurningar brennandi í huganum kem ég
inn í skrifstofu mína. Biblían liggur á borðinu. Mér dett-
ur í hug að opna hana og geri það. Ég lít á þá blaðsíðu, er
fyrst blasir við. Og ]>að, sem ég sé fyrst, eru Jiessi orð:
„Sjá þeir dagar munu koma — segir Drottinn - að eg
mun gjöra nýjan sáttmála við ísraels hús og Júda hús“
(Jer. 33,31). Og ég les áfram: „En í Jiessu skal sáttmál-
inn fólginn vera . .. .: Ég legg lögmál mitt þeim í brjóst
og rita ])að á hjörtu J)eirra, og eg skal vera þeirra Guð