Kirkjuritið - 01.04.1946, Side 31

KirkjuritiíS.
Aðfararræða.
141
fegurst blóm mannlegs lífs, liann hefir gefið hiniím
niestu Guðs mönnum óg velgjörðamönnum mannkyns-
ins þrek til að standa stöðugir fyrir árásum heimsins,
svo að þeir hafa heldur látið lif sitt en víkja frá hon-
llnb hann hefir gjört þá sæla mitt í hörmununum og
öi'ugga i sjálfum dauðanum. Að vísu hafa oft léttúðar-
f'ullir sjálfhv rgingar og óhlutvandir prettamenn gjört
ui'asir á þann grundvöll, og nú á timum eru þeir lieldur
hl margir, er glaðir vildu sjá liann rifinn niður tit
gi'Unna, en ég vona, að sú vantrúaralda liafi sneitt hjá
y®ur, og að þér séuð búnir til að hrinda henni frá yður,
ef hún Ieitar inngöngu i sálir yðar. Ég segi yður satt,
a^ ef hún nær þar inngöngu, þá rænir hún yður þeim
dýrgrip, sem jafnvel lífið vegur ei á móti. Þegar Jósúa
kvaddi Gyðinga í síðasta sinn, mælti liann: „Ég og min-
u' ættmenn munum Drottni þjóna“. Guð gefi að ég geli
eins hiklaust sagt: Ég og mínir sóknarmenn mununi
h'úa á Guð og frelsarann, þrátt f\rrir alla heimsins van-
trú.
Á þessum grundvelli vil ég hyggja ræður mínar til
vðar og a]]a ni]na kenningu, og eftir þessum mælikvarða
hrefst ég að þér dæmið hana. En þér skuluð ekki vonast
eftir fáguðu málskrúði eða skáldlegri orðsnilld, ég vil
feitast við að tala einfallt mál og haga svo orðum mín-
Uln> þau verði sem auðskildust hverjum manni, því
lJa^ er sá máti, er mér virðist bezt við eiga í Guðk
>usi, þar sem dýrkendur Drottins koma saman til að
e|ta sálum sínum uppbyggingar, liuggunar og friðar,
611 ekki til að skennnta eyrunum eins og í leikhúsi. Ég
uefst þess einnig af yður, og yðar eigin skylda og vel-
f erð krefst þess með mér, að þér látið yður eklci liggja
það i léttu rúmi hvað ég kenni yður. Ef yður þykir leitt-
fó'að ókristilegt í orðum mínum, eða ef þér skiljið það
Clgi, eða ef yður þykir það misskilningi undirorpið, þá
liiðjið mig sjálfan að gjöra yður grein fyrir því, því að
ef ég ljefi vikið af vegi kristindómsins, þá er ég óverð-