Kirkjuritið - 01.01.1954, Blaðsíða 16

Di. Siguigeir Siguiðsson biskup.
Þín helfregn mig skar í hjartarót
það húmaði’ á miðjum degi,
en hratt streymir áfram ævifljót
að eilífðar mikla legi.
Samt er það í harmi beiskum bót,
hve bjart var á þínum vegi.
Þar Ijómaði trúarljósið skært
í lyftandi mætti sínum,
við helgustu lífsins lindir nært,
og lýsti í störfum þínum.
Með góðleikabrosið, gleðitært,
þú geymist í huga mínum.
Við kristni vors lands var knýtt þín dáð,
af kærleika heitum unnin;
í feðralands sögu fögur skráð,
úr fórnlund og þreki spunnin,
því dagsins var stríð með hreysti háð,
og heið var þín brautin runnin.
Þú brúaðir hafið bróðurhönd
og barst oss frá móðurgrundu
þá hlýju, er vermir vora önd,
sem vorblær, að hinztu stundu.
Og fastar þú tengdir frændabönd
og færðir oss gull í mundu.
Því brúar vor þökk hið breiða haf
og blómsveig þitt leiði vefur,
sem letrað er stjarna logastaf,
er land vort í draumi sefur.
Brátt sveipar þinn legstað sólskinstraf,
er sumarið völdin hefur.
Richard Beck.