Kirkjuritið - 01.01.1954, Blaðsíða 34

32
KIRKJURITIÐ
hafði í raun og veru verið æðsta boðorð hans, að láta
enga stund ævinnar líða svo hjá, að hún væri ekki helguð
starfinu á einhvern hátt.
Hann gleymdi því aldrei, að hann var sendur hingað
í heim. Hann gleymdi því heldur aldrei, að það var heilög
skylda hans að vinna verk þess, er sendi hann, meðan
dagur væri. Og hann skildi það jafnframt, að verkefnin
voru mörg og mikilvæg, sem vinna þurfti og því full þörfin
á að nota daginn vel, jafnvel þótt hann væri óvenju lang-
ur. Og starfsdagur séra Halldórs var vissulega langur.
Og þar var ekkert kvöld með hvíld frá störfum, heldur
sífelldur starfsdagur, þar sem hver stundin var notuð til
hins ítrasta, á einhvern hátt í þágu föðurins himneska,
sem sendi hann. Það lætur því að líkum, að þau séu bæði
margvísleg og mikil áhrifin, sem hann skilur eftir sig í
huga og lífi samferðamanna sinna eftir langar og góðar
samvistir.
Séra Halldór Jónsson var fæddur að Stóra-Ármóti í
Flóa 5. des. 1873, sonur Jóns Eiríkssonar bónda á Stóra-
Ármóti og konu hans Hólmfríðar Árnadóttur. Stúdents-
prófi lauk séra Halldór 1895 og embættisprófi í guðfræði
frá Prestaskólanum 1898.
Ári seinna, 15. okt. 1899, var hann vígður aðstoðar-
prestur til séra Þorkels Bjarnasonar að Reynivöllum, en
fékk veitingu fyrir staðnum 7. maí 1900. Þar lá svo starfs-
ferill séra Halldórs upp frá því í fulla hálfa öld, eða unz
hann lét af embætti í fardögum 1950, án þess, að því er
mér er kunnugt um, að hafa nokkurn tima svo mikið sem
komið til hugar að sækja þaðan á burt, svo miklu ást-
fóstri tók hann í upphafi við söfnuði sína og sveitina. Þeim
helgaði hann svo að segja allt sitt ævistarf þaðan í frá
af einskærri trúmennsku og samvizkusemi. — 27. júní
1903 kvæntist séra Halldór Kristínu Hermannsdóttur John-
sens sýsíumanns á Velli. Var frú Kristín hin glæsilegasta
kona, vel menntuð og prýðilega gefin. Barnlaus voru þau
hjónin, en fósturdóttur áttu þau eina, Kristínu Eyjólfs-