Kirkjuritið - 01.06.1954, Blaðsíða 29

FRÁ STARFI PRESTS
267
að Hvalskeri. En þó þangað væri komið, voru tveir þriðju
hlutar leiðarinnar til Patreksfjarðar eftir, og myrkur þegar
dottið á. Var því ekki lengra farið um kvöldið, en gist þar.
Var svo haldið heim sjóleiðis næsta dag með mjólkur-
flutningabáti og komið þangað síðdegis.
III.
En hví er ég að þreyta á að lesa svo ofurómerkilega og
algenga ferðasögu, þar sem ekkert sérstakt kom fyrir og
setti mann út af lagi, og veður var auk þess milt og blítt?
— Fyrir þrem vikum hafði ég farið þessa sömu leið frá
uiessu í Saurbæ. Þá var snjór á jörðu og skafmold, og fór
dg í stórum og sterkum jeppabíl, sem flutti mjólk Rauð-
sendinga yfir Skersfjall, en þaðan og úr Örlygshöfn fá
Patreksfirðingar aðalmagn þeirrar mjólkur, er þeir neyta.
Vegna fannkomu nóttina áður, tók mjólkurbílsstjórinn með
sér 3 menn til að moka bílnum braut upp svokallaðan
Bjarngötudal, sem ég tel tvímælalaust brattasta og hættu-
legasta bílveg, sem ég þekki á Islandi. Áður en lagt er
é aðalbrattann, þarf að fara tvívegis yfir á, sem um dal-
iun fellur, og má heita, að hemlar bílsins séu óvirkir, er
UPP úr vatninu kemur. Er það heldur óheppilegur undir-
búningur undir að aka upp brattasta og líklega mjósta veg,
sem bílvegur er kallaður á voru landi. En í það sinn þurft-
Um við ekki á því að halda, að aka upp hina bröttu sneið-
inga. Þegar að fjallinu kom, bilaði bíllinn í fyrsta skafli,
°g þar mátti bóndinn eiga hann í heila viku, unz nýtt
stykki í stað hins brotna fékkst frá Reykjavík. En bændur
gáfust ekki upp, en komu mjólk sinni næsta dag með
öðrum farartækjum til þeirra, er biðu hennar. En stund-
hm fer það þó svo, að þeir koma ekki mjólk sinni á mark-
að, og börn jafnt og aðrir, er á Patreksfirði búa, fá ekki
mjólk þann eða þá dagana, er svo vill til, og er hvorugt
gert að landsfréttum, hvorki erfiði né hættur framleiðenda
aé óþægindi neytenda. Það er svo margt óþægilegt og
erfitt hjá oss, útkjálkabörnum þessa lands, að oss finnst