Kirkjuritið - 01.06.1954, Blaðsíða 37

FRÁ STARFI PRESTS
275
veldur siðferðislosi og margs konar óreiðu, sem því fylgir?
Það skyldi þó ekki vera, að hitt yrði öllu meiri búhnykkur,
að fjölga prestum, og það svo mikið, að þeir næðu til
hvers einasta heimilis sókna sinna með persónuleg áhrif
og boðskap Krists, og samfara þessu, að auka kennslu í
kristnum fræðum í öllum skólum landsins að miklum mun,
°g gera strangar kröfur um val hvorra tveggja, presta
og kennara, þeirra manna, er beinust áhrif hafa á siðgæði
°g þegnlegan þroska hverrar komandi kynslóðar. En það
eru fleiri, sem æskuna móta og skapa ríkjandi tízku í
bæ og landi. Hver einasti þegn, og í opinberu starfi ekki
sízt, er á hverri líðandi stund að skapa það andrúmsloft
eða umhverfi, þá siðgæðis- eða siðleysistízku, sem mótar
hinn uppvaxandi lýð, og veldur gæfu eða ógæfu. Siðferði-
legir afbrotamenn í ábyrgðarstöðum eru þjóðinni jafnvel
enn dýrari en hinir, sem þegar hafa hlotið vist í vandræða-
oiannahælum landsins.
Til er eitur, merkt þrem krossum mönnum til aðvörunar
að það sé lífshættulegt, sé þess neytt. Annað eitur
er og til, og mun girnilegra til neyzlu, en á því stendur
ekkert hættumerki. Er það og hefir verið þjóð vorri og
óðrum þjóðum enn hættulegra en hinn svokallaði Hvíti-
öauði og Svartidauði báðir til samans. Engin ein orsök er
oieiri til ógæfu einstaklinga og þjóða en hin „gullna veig“,
afengið, sem ekki þykir taka að setja neitt aðvörunar-
oierki við. — Og það ber enn að sama brunni, þótt ríki
Bakkusar sé víðlent á voru landi, þá má sá hamingju-
skelfir sín þó einna minnst í sveitum landsins. Hið heil-
oæma loft og heilbrigða líf við barm íslenzkrar náttúru
er mönnum vörn gegn þeim voða sem mörgum öðrum.
VIII.
Það er oft, og að verðugu, vitnað í gömlu prestsheimilin
'slenzku, hvílíkar menningar-miðstöðvar þau voru. Þau
v°ru þjóðinni meira virði en hægt er að reikna hagfræði-
lega. Sumir telja nú hlutverki þeirra lokið, þar sem komnir