Kirkjuritið - 01.06.1954, Blaðsíða 46

284
KERKJURITIÐ
Árið 1939 stofnaði séra Þorvaldur félag með nokkrum öðr-
um prestum hér í bæ, er látið höfðu af embættum, og hlaut
það nafnið Félag fyrrverandi sóknarpresta. Þetta stéttar-
bræðrafélag studdi séra Þorvaldur af alhug og sýndi því mikla
rausn í fjárframlögum, er tækifæri gafst. Margir fundir i
félaginu voru haldnir á heimili hans og félögunum sýnd þar
hin höfðinglegasta gestrisni. Það leyndi sér ekki, hversu heim-
ilisföðurnum var óblandin ánægja að því að gefa og gleðja.
f þessum félagsskap kynntist ég, sem þessar línur rita, mikið
séra Þorvaldi og einnig á heimili hans, sem ég oft kom á,
og féll mér hann því betur i geð sem ég kynntist honum meir.
Þótt séra Þorvaldur væri búinn að vinna alllangan starfs-
dag, er hann lét af kennslu 74 ára gamall, og þá búinn að
vera prestur og kennari í full 49 ár, þá hélt hann ekki að sér
höndum í iðjuleysi í ellinni, eftir að hann fluttist hingað.
Hann tók þá að fást við ritstörf, þýðingar og útgáfur bóka,
og liggur talsvert eftir hann á því sviði, sem ekki er unnt að
telja hér upp. Síðasta bókin, er hann safnaði til, var „Orð
Jesú Krists“. — Séra Þorvaldur var sæmdur Fálkaorðunm
1. desember 1935.
Árið 1889 kvongaðist séra Þorvaldur Magðalenu Jónasdótt-
ur frá Hallbjarnareyri í Eyrarsveit, hinni ágætustu konu, og
varð sambúð þeirra löng og hamingjurik; hún dó 14. febrúar
1942. Þau eignuðust 7 börn og eru 5 þeirra á lífi: Finnbogi
Rútur prófessor, kvongaður Sigríði Eiriks yfirhjúkrunarkonu,
Guðný, gift Ólafi Þórarinssyni verzlunarm., Þuríður hjúkr-
unarkona, Arndís kaupkona og Búi mjólkurfræðingur, kvong-
aður Jónu Erlendsdóttur. Tvær Jórunnar misstu þau, og var
sú yngri orðin fullorðin, er hún lézt. Eftir að séra Þorvaldur
missti konu sína, bjó hann með dætrum sínum í sambýli við
Búa son sinn og konu hans og naut þar hinnar ástúðlegustu
umönnunar í ellinni.
Fyrsta prestsskaparár sitt varð séra Þorvaldur fyrir því slysi
að lenda í snjóflóði, er hann komst þó úr lítt slasaður, svo
á bæri, en bar þess menjar alla ævi. Þrátt fyrir það náði
hann þó þessum háa aldri og hélt likamlegu þreki og fota-
vist fram í janúar síðastliðinn og andlegum kröftum hélt hanii
til dauðadags, gat lesið og fylgzt með öllu fram í andlátið-
Það var heyrnarleysið eitt, sem helzt bagaði hann.