Kirkjuritið - 01.06.1954, Blaðsíða 16

254
KIRKJURITIÐ
aðarstarfa. Eftir að hann hafði gegnt forsetastarfi við
marga háskóla á Indlandi, gerðist hann fulltrúi Indlands
í framkvæmdarnefnd UNESCO 1946 og brátt forseti
nefndarinnar, og hafði þá aðsetur í París. Síðan var hann
um stund sendiherra í Sovét-Rússlandi, og nú síðast frá
1951 varaforseti Indlands og býr í Nýju Dehli. Hann er
talinn mesti núlifandi hugsuður Austurlanda. Skyldum
vér ekki geta eitthvað af honum lært?
Berdyaev.
Á því hinu sama þingi, sem nú hefir verið drepið á, var
annar maður, sem þá var tekinn að vekja mikla athygli
sem frumlegur og sérkennilegur trúspekingur, en það var
Nicholas Berdyaev. Hann flutti þarna fyrirlestur um trú-
arbrögðin og bræðralag mannkynsins.
Vér lifum á grimmri og miskunnarsnauðri öld, sagði
hann, þegar hatur og úlfúð ríkir milli þjóða og blásið er
að fjandskap milli einstaklinga, stétta og stjórnmálaflokka.
Þeir, sem finna sárt til þessa ófremdarástands og þrá ein-
ingu og frið, snúa augum sínum til trúarbragðanna í þeirri
von, að þau séu þess umkomin að bæta úr þessu. En er
það nú svo? Enginn efi er á því, að grundvöllurinn undir
öllum öðrum friði er innri friður og eining. Samt hefir
trúarbrögðunum mistekizt. Þau hafa sjálf orðið eitt af
ófriðarefnunum.
Sérhver ofstopamaður í trúarefnum er óhæfur til að
meðtaka sannleika Krists. Trúarofsinn er jafnvel enn
háskalegri sálinni en stjórnarfarslegt flokksofstæki og þjóð-
ernisgorgeir, og er þó allt þetta af hinu illa. Hans vegna
hafa menn verið hjólbrotnir og brenndir á báli. Og ef
minna ber á trúarofsa nú en stundum fyrr, þá er það
ekki fyrir annað, en að trúaráhuginn er nú minni og efnis-
hyggjan meiri. Þó þykist hver góður af sinni kreddu og
fjarri fer því, að nokkur eining eða bræðralag sé um þessa
hluti.