Kirkjuritið - 01.06.1956, Blaðsíða 29

HIXN VIGÐI ÞATTUR
267
vekja sérstaka athygli heimilanna á því, reyna til að fá þau til
að taka þetta sem húslestur, að þau gæfu sér tírna, syngju sálm-
ana og hlustuðu hljóðlega og með alvöru á lesturinn, allir á heirn-
ihnu, ungir og gamlir. Geri foreldrar þetta með alvöru, mun
létt að fá börnin með. Það höfum við reynt í skólunum, þegar
athöfnin er ekki of löng. En það er ekki lengd hennar, sem máli
skiptir, lieldur hitt, að hún snerti börnin.
Hugsazt gæti, að rétt væri að fá útvarpið til þess að flytja á
sunnudögum stutta bæn, sem ætluð væri heimilunum, t. d. kl.
10 f. h. þar sem sungið væri vers fvrir og eftir. Mætti þá e. t. v.
faskka útvarpsmessunum. Höfuðatriðið er að finna það form á
þessu, sem lientar heimilunum, ef útvarpið á að hjálpa til, sem
sjálfsagt mun talið, og raunar hvort eð er. Enn mætti hugsa sér
það, að útvarpað væri sálmi, síðan kæmi þögn í nokkrar mínút-
ur, sem hverju heimili væri ætlað að nota til að lesa bæn, og svo
kaemi útvarpið með annan sálm. Þessi þögn í útvarpinu yrði þá
að vera allt af hin sama, t. d. 10 mínútur, eða svo. Þetta fyrir-
kornulag hefði þann kost, að lieimilin sjálf yrðu að leggja nokkuð
fram og ættu eitthvert val, gætu stundum t. d. látið börn sín
fesa, o. s. frv. Sjálfsagt má finna eitthvað fleira af fonnsatriðum
þessara mála, og þyrftu kirkjunnar menn að íhuga það og fá
breytingar til bóta frá núverandi ástandi.
Húslestrarnir og húsvitjanir prestanna munu alla tíð liafa verið
einna styrkastar stoðir kristilegs uppeldis í landinu. Nú hafa liús-
Htjanir lagzt niður, ekki þó alls staðar, sem betur fer, en allt of
Vlða. Sagt er, að þær séu óþarfar í því formi, sem þær voru. Það
kann svo að vera. En sú viðkynning, sem þær sköpuðu, og það
aðhald, sem þær veittu, verður aldrei óþarft. Og prestunum væri
«1 þess trúandi að veita nýju lífi í gamlan farveg, og fá húsvitj-
ununum það form, sem þeim hæfir í dag, án þess að skerða hið
raunverulega gildi þeirra. Ég álít það tjón fyrir prestana sjálfa og
þann boðskap, sem þeir eiga að flytja, að húsvitjanir leggist nið-
ur. Aður höfðu þeir eftirlit með uppfræðslu bama á heimilunum,
°g urðu þá að koma á heimilin til að kynnast því ástandi, svo
sem gamlar húsvitjanabækur svna. Nú liafa skólarnir tekið þetta
af þeim að nokkru, svo að nú geta þeir snúið sér eingöngu að