Kirkjuritið - 01.06.1956, Blaðsíða 35

Séra Magnus Þorsleinsson, áttræður
Það er vandi að velja og hafna í
stuttri afmælisgrein eftir 65 ára vin-
attu við „afmælisbarnið" áttræða.
í latínuskóla og prestaskóla var séra
blagnús ári á undan mér, þótt hann
væri hálfu ári yngri, — og við Húsa-
fell var hann oftast kenndur á þeim
ai'um. Foreldrar hans, Þorsteinn
blagnússon og Ástríður Þorsteins-
dóttir, bjuggu rausnarbúi um langa
bríð að Húsafelli í Hálsasveit, og
»þar lék Magnús sér við hvern sinn
fingur,“ sögðu skólapiltar, sem
höfðu tíma til „að fara krókinn að Húsafelli“ í stað þess að gista
1 Kalmanstungu á norður- eða suðurleið. í skóla var liann oft-
ast hlédrægur, — en prúðmenni, námfús, velviljaður og vinsæll.
Man ég vel enn, hvað mér varð fljótlega hlýtt til hans, er ég sett-
*st í „busíu“ (1891), en hann þá í „castríu“. — Tveir neðstu
bekkir latínuskólans voru nefndir svo á þeim árum. Og sam-
starfsmenn vorum við góðir, er við sátum einir eftir í stjórn
bindindisfélags skólans í ársbyrjun 1896, og gátum haldið félag-
11111 áfram, þótt formaður þess og allstór hópur félagsmanna
f*ru brott eftir „jólaheimboðin". Svo komu prestaskólaárin og
seinna miklu margar góðar stundir á heimili hans í Selárdal,
Patreksfirði og Reykjavík.
Konunni hans, Ástríði Jóhannesdóttur frá Hóli í Lundareykja-
dal, kynntist ég ekki fyrr en í Selárdal, og líklega hefi ég aldrei
sagt henni fyrr, hvað mér féll vel hugsun hennar og hreinskilni,
er bún neitaði að gefa mér roðskó, sem ég hafði aldrei fyrr vit-
um, „af því,“ sagði hún, „að þér gefið þá líklega Norðmann-
18