Kirkjuritið - 01.06.1956, Blaðsíða 28

266
KIRKJURITIÐ
og staðfesta það. Nýlátinn þýzkur uppeldis- og sálarfræðingur
segir: Uppeldi til lotningar skipa ég síðasta og æðsta sætið með
hinum almennu uppeldislegu grundvallarreglum, og það er hlut-
verk þess að gera öll æðri verðmæti að lifandi veruleika í sál
unglingsins.....í uppeldi skiptir ræktun lotningarinnar sér-
staklega miklu máli. Innsti og æðsti kjarni mannsins birtist í
lotningu hans....Lotningin krefst ekki heimspekilegrar grein-
ingar á verðmætunum. Hún er sjálf forsenda allra æðri verð-
mæta......(M. Mál bls. 215—216, 3. h. þ. á.)
Það verður að telja mikið tjón fyrir uppeldi þjóðarinnar, að
þessi helgivenja heimilanna er niður lögð. Og líklega verður hún
ekki endurvakin í sömu mynd. Reynt hefir verið að bæta þetta
upp með því að útvarpa guðsþjónustum, og er það að vísu góðra
gjalda vert og mörgu eldra fólki til ánægju. En þetta nær elcki til
yngra fólksins, og yfirleitt eru útvarpsmessumar ekki teknar hátíð-
lega á heimilunum, og eru því fjarri því að geta komið í stað hús-
lestranna og haft sama gildi og þeir. Þetta er því vandamál og
alvörumál, sem þarf að veita alveg sérstaka athygli.
Vera má að messuformið sjálft sé óheppilegt í útvarp, og lík-
lega of langt. Þegar ég fer í kirkju, tek ég mér tíma til þess, geri
það af yfirveguðu ráði. Sá sem heima er þykist ekki hafa tíma,
og hefir það stundum ekki. En nú kemur messan til hans, og
hann vill máske hlusta á eitthvað af henni, en öll er hún of löng,
að honum þykir, og svo er annað hvort hlustað á hlaupum, eða
alls ekki hlustað á neitt. Það gæti því verið íhugunarefni, hvort
útvarpa ætti nema ræðunni og sálminum á undan og eftir. Eg
held, að hlustað sé betur á Passíusálminn, m. a. af því, að athöfn-
in er einföld og stutt.
Kirkjan þarf að taka þetta mál til rækilegrar íhugunar, þvi
að það er stórmál. Mér sýnist ástandið ekki viðunandi og að
margs þurfi með í þessu efni. Það var galli á sinni tíð, að útvarps-
messunum var skellt yfir þjóðina án þess að um þær væri sér-
staklega rætt, vakin alveg sérstök athygli á þeim og heimilun-
um leiðbeint um, hvernig ætti að taka þeim, hvað hæfði í þeim
efnum og hvað ekki. Yrði nú gerð einhver breyting á þeim, t. d.
sú, að stytta þær, væri sjálfsagt og nauðsynlegt að reyna til að