Kirkjuritið - 01.06.1956, Blaðsíða 33

FBAMTÍÐ KHISTINDÓMSINS
271
samfélag í sæti guðanna. Sögulegar rætur trúar vorrar, vestrænna
manna, á helgi einstaklingsins felast í þeirri gyðinglegu og kristnu
skoðun, að hver mannleg sál hafi algjört gildi í augum Guðs.
Og ég kem ekki auga á annan grundvöll, sem unnt er að reisa tru
vora á.“
Þegar um það er rætt, hvort kommúnisminn kunni ekki að
vera „framtíðarstefnan“, og muni ekki eingöngu útrýma auðvalds-
skipulaginu, heldur koma í stað kristindómsins, svarar Toynbee
því á þessa leið: „Nei, það hygg ég ekki. Þegar til lengdar lætur,
•etla ég að kommúnismanum bregðist sú bogalist að heilla mann-
bynið sakir þess, að hann hefir upp á svo litla andlega hjálp og
leiðsögn að bjóða þeim til handa, sem við persónulega erfiðleika
°g vanda eiga að stríða i einkalífi sínu. Ég þekki engin trúar-
brögð né hugsjónastefnur, sem náð hafa miklu tangarhaldi a
'nönnum fvrr á tímum, án þess að hafa reynzt veruleg hjálp 1
persónulegum vandamálum, þess vegna held ég, að kommún-
isminn sé ekki „framtíðarstefnan“, heldur trúin, — sú trú, sem
Veitir einstaklingunum áhrifamikla andlega hjálp til að lifa sínu
persónulega lífi.
En útbreiðsla trúarinnar þarfnast ýtrustu andlegrar áherzlu.
Koinmúnisminn er gríðarmikil hreyfing, og oss þýðir ekki að
sitja með hendur í skauti og bíða þess aðgjörðarlausir, að hún
valdi mannkvninu vonbrigðum. Ef vér leggjum oss fram, mun
tru vor vinna í baráttunni um sálina, því að menn sannfærast
llm að hún sé sönn, og að „sannleikurinn sé voldugur og fái stað-
izt“.
Vonandi gefst oftar tækifæri til að birta hér ummæli annarra
merkra áhrifamanna um viðhorf þeirra til kristindómsins. En í
þessu sambandi við ég bæta við tveim þrem hugleiðingum.
bað er almenn tízka að blanda nú saman trú og stjórnmálum,
°g í öðru lagi allútbreidd skoðun, að framþróunin hafi leitt til
þess, að stjórnmálin hafi tekið sér sess trúarbragðanna. Hvorugt
er þetta nýtt fyrirbæri. Kristnin og raunar allar trúarhreyfingar
^afa ýmist staðið í stríði, eða haft samband við stjórnmálin á
•U'erjuin tíma. Bæði sér til ills og góðs. Hér á landi hefir verið
þjóðkirkja frá því er það fvrirbrigði gerðist í veraldarsögunni,