Kirkjuritið - 01.06.1956, Blaðsíða 18

256
KIRKJURITIÐ
Þá og nú.
Hér fer að lokum gömul sóknarfundargerð mönnum til íhug-
unar bæði til gamans og alvöru:
„Ar 1900, sunnudaginn 18. marz var almennur safnaðarfund-
ur haldinn í B.... eftir messu, sem boðuð hafði verið með um-
burðárbréfi dags. 29. janúar s. á. í þeim tilgangi að ræða um
frumvarp neðri deildar síðasta Alþingis um breyting á launum
presta, sem leita átti álits safnaðarins um.
A fundinum mættu allmargir af búendum sóknarinnar og öðr-
um þeim, sem presti ber að gjalda.
Svo hljóðandi ályktun var samþykkt:
„Fundurinn lýsir því yfir, að hann sé samþykkur téðu frum-
varpi, að öðru leyti en því, að honum þótti laun presta of ójöfn
og óskaði fundurinn eftir, að Alþingi sæi sér fært að leggja eigi
nýja skatta eða tolla á fyrir því, sem prestunum yrði goldið úr
landssjóði, heldur draga úr ýmsum miður nauðsynlegum smá-
fjárveitingum, sem eigi svo lítið fé hefði gengið til á síðustu
þingum, eða lækka eftirlaun embættismanna.
En ef nýja tolla nauðsynlega þyrfti til þess að standast útgjöld
þau, sem landssjóður yrði fyrir ef frumvarp þetta næði fram að
ganga, þá óskaði fundurinn eftir, að útfluttar eða aðfluttar nauð-
synjavörur yrðu ekki tollaðar né heldur hækkaður tollur á þeim
vörum, sem þegar eru tollaðar, heldur kæmi hinn nýji tollur á
ótollaðar miður nauðsynlegar aðfluttar vörur, t. d. chocolade, að-
flutt kaffibi'auð, margarine eða eitthvað þess háttar.“
Já, margt hefir nú breyzt á mörgum sviðum. Mikið hafa kjör
okkar prestanna batnað frá því í aldarbyrjun, enda hefir þjóðin
öll sem betur fer nú ólíkt meira handa á milli. Og væri vel, ef vér
kynnum eins vel með féð að fara og litum jafnt á almennan
þjóðarhag og „gömlu ménnirnir."
Gunnar Árnason.