Kirkjuritið - 01.02.1961, Page 5

KIRKJURITIÐ 51
ingum get ég unnið? Hvernig get ég látið sjálfum mér líða vel,
safnað sem mestum auði með sem minnstri fyrirhöfn?
Siðavitund mannanna er óðum að sljóvgast. Á hverjum degi
má lesa í blöðunum óteljandi glæpafréttir, sem sýna það í smáu
og stóru, að lítið er nú skeytt um tíu boðorð Guðs. Já, Guð er
sjálfur að gleymast. Þegar allir hafa nóg að bíta og brenna,
falleg íbúðarhús, nýtízku þægindi og gnægð skemmtana, hvað
hafa menn þá framar með Guð að gera? Allur þorri manna
biður aldrei bænar, kemur sjaldan í kirkju, man ekki eftir því
eða þykist ekki mega vera að því.
En aðalástæðan er þó engin önnur en þessi: Fólkið er hætt
að trúa á Guð. Hver mundi telja eftir sér að dvelja stutta stund
við fótskör Drottins síns og skapara, ef hann hefði raunveru-
lega tilfinningu fyrir því, að hann er sá, sem veitir oss hverja
stund lífs vors að láni, fyrir hans náð lifum vér, hann er sá,
sem dæmir oss.“
Kristnin í hœttu stödd.
„Allt í einu varð mér það ljóst, að kristnin er nú í dag i
Weiri hættu stödd en hún hefur nokkru sinni áður verið. Nú á
hún við miklu viðsjálli og fláráðari óvini að etja en hina sið-
lausu og grimmu keisara fornaldarinnar, sem allir vissu og
skildu að voru viðbjóðslegir harðstjórar. Nú berst kristnin við
óvin, sem bæði þykist hafa vísindin á sínum reipum og hin álit-
legustu markmið fyrir augum enda þótt aðferðirnar, sem not-
aðar eru, séu algerlega gagnstæðar kristnum siðareglum. Og
markið sjálft er reyndar ekki ýkjahátt. Það er hið eina hugsan-
lega takmark efnishyggjunnar: jarðneskir fjármunir, jarðnesk
hagsæld.
Með öðrum orðum: Markmiðið er í sjálfu sér eitt og hið
sama, sem allir samvizkulausir þorparar hafa fyrr og seinna
sett sér og keppt að, það að skara eld að sinni köku, það að
láta stjórnast af sjálfselsku og ágirnd.
Nú er aðeins látið í það skína, að þær stéttir, sem áður voru
fátækar, skulu auðgast, en aðrar eldri yfirráðastéttir upprætt-
ar. Til að ná þessu marki eru öll ráð jafnréttmæt: svik, blekk-
ingar og manndráp. Því að gullöld bræðralagsins rennur upp,
Þegar þessi ragnarök hefndarinnar eru um garð gengin.
Það er eðlilegt, að auðvelt sé að innræta þessi fræði reynslu-